مقایسه پیوستگی و انطباق پذیری خانواده با رضایت زناشویی در زنان دارای مشکلات زناشویی و بدون مشکلات زناشویی

این پژوهش با هدف مقایسه پیوستگی و انطباق پذیری خانواده با رضایت زناشویی در زنان دارای مشکلات زناشویی و بدون مشکلات زناشویی است. روش تحقیق از نوع علی-مقایسه ای (پس رویدادی) بود. نوع نمونه گیری در دسترس بود. جامعه پژوهشی شامل۱۲۰ نفر، زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره ازدواج که مشکلات زناشویی داشتند و ۱۲۰ نفر زنانی که مشکل خاصی نداشته و عادی بودند که پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ و مقیاس پیوستگی و انطباق پذیری خانواده FACES-۲ را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها ی آماری از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ استفاده شد. بدین صورت که پرسشنامه های تکمیل شده، نمره گذاری شده و سپس وارد نرم افزار شد. به منظور بررسی فرضیه های پژوهش از یافته های توصیفی و از تحلیل واریانس چند متغیره و یک راه ه برای یافته های استنباطی استفاده شد. یافته ها نشان داد بین دوگروه تفاوت معنی دار وجود دارد و میزان انطباق پذیری و پیوستگی زنان بدون مشکلات زناشویی به طور معنی داری از زنان داری مشکلات زناشویی بیشتر است. در نتیجه درمانگران و پژوهشگران می توانند در راستای ارانه راه کارها و تکنیک های جدید درمانی برای اصلاح . ارتقای انعطاف پذیری زوجین، صمیمیت، درک متقابل، حل تعارض و توانایی صحبت موثر با یکدیگر اقدام کنند.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، پیوستگی ، انطباق ، مشکلات زناشویی