شناسایی و رتبه بندی ریسک های ایمنی و جنبه های محیط زیستی شرکت آبیاری ناحیه شمال با استفاده از روش های FMEA و Topsis

شبکه های آبیاری و انتقال آب همانند سایر صنایع به دلیل ماهیت و نوع فعالیت با مخاطرات مختلفی از نظر ایمنی ، بهداشت و محیط زیست همراه می باشد در نتیجه امکان وقوع حادثه از نوع آسیب به انسان ، تجهیزات و محیط زیست در صورت وقوع وجود دارد. در این تحقیق جهت شناسایی جنبه های زیست محیطی و ریسک های بارز ایمنی از روش های Delphi ، FMEA و رتبه بندی جنبه ها و خطرات با روش تلفیقی TOPSIS&FMEA تعیین گردید. نتایج حاصل از تحقیق مشخص نمود در روش دلفی جنبه زیست محیطی دود حاصل از سوختن علف های محوطه در رتبه ۱ در حالی که در روش TOPSIS&FMEA رتبه ۱۰ را به خود اختصاص داده است، جنبه زیست محیطی مصرف آب در روش TOPSIS&FMEAرتبه ۱،در حالی که در مدل دلفی جزء جنبه های بارز شناخته نشده است. ریسک ایمنی گرد و غبار محوطه ها در روش Delphi بارز شناخته شده و رتبه ۲ گرفته در حالی که در روش TOPSIS&FMEAجزء ریسک های بارز شناخته نشده است. بطور کلی از ۱۸ جنبه و ریسک بارز شناسایی شده در این شرکت ۱۶ مورد آن در روشTOPSIS&FMEA دیده شده و رتبه به خود اختصاص داده اند، ولی در روش Delphi تنها ۱۰ مورد آن رتبه بندی شده و مابقی انتخاب نشده اند. چون روش پیشنهادی با لحاظ نمودن نظر تیم ارزیابی باعث افزایش قدرت تشخیص خطرات شد و از طرفی با در نظر گرفتن شرایط واقعی منجر به تعیین صحیح معیارهای ارزیابی ریسک گردید، لذا کاربرد آن برای تعیین رتبه بندی جنبه ها و ریسک ها توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

مدیریت ریسک ، Delphi ، FMEA ، مدل تلفیقی TOPSIS&FMEA ، شرکت آبیاری ناحیه شمال خوزستان.