تحلیل توزیع فضایی ، فضاهای سبز شهری با رویکرد توسعه پایدار با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS (نمونه موردی: منطقه یک شهر ارومیه)

پارک ها و فضاهای سبز شهری همواره از اهمیت استراتژیکی در کیفیت فضاهای شهری برخوردارند. وجود اماکن طبیعیمانند پارک ها و کمربندهای سبز و اجزای طبیعی مانند درختان و آب در فضاهای شهری علاوه بر ابعاد مهم زیستمحیطی، فیزیولوژیکی، زیباشناختی و بهداشتی، دارای ابعاد اجتماعی نیز هست، که در قابل زیست نمودن شهرها نقشمهمی ایفا میکند هدف این مقاله این است تا با بهره گیری از GIS، ساختار کاربری فضای سبز شهری را مورد آزمایش و اثرات آن را مورد تحلیل قرار دهد. منطقه یک شهر ارومیه به عنوان مطالعه موردی مورد بحث و بررسی قرار گرفت. دراین راستا با مروری بر مفاهیم نظری مرتبط با عوامل موثر در برنامه ریزی کاربری فضای سبز شهری و شاخص هایتوسعه پایدار، معیارهای تحلیلی GIS تدوین شد تا به عنوان چارچوب مناسب برای برنامه ریزی کاربری فضای سبز منطقه مورد مطالعه، مورد استفاده قرار گیرد. نتایج به دست آمده نشان می دهد در منطقه یک شهر ارومیه درای توزیعنامتناسب در سرانه کاربری فشای سبز می باشد ، در این راستا برای مکانیابی بهترین مکان با بالاترین شاخص هایتوسعه پایدار و سازگاری با نرم افزار GIS مورد ارزیابی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، توسعه ی پایدار ، فضای شهری ، سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS