سیلیسیم کارایی ارقام مختلف ذرت در یک خاک آهکی
محل انتشار: مجله تحقیقات آب و خاک ایران، دوره: 52، شماره: 5
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 111
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJSWR-52-5_008
تاریخ نمایه سازی: 31 اردیبهشت 1402
چکیده مقاله:
عنصرکارایی از مهمترین ویژگیهای ارقام مختلف گیاهی برای مدیریت تغذیه و مصرف کود در گیاهان است. این پژوهش با هدف بررسی سیلیسیمکارایی ارقام مختلف ذرت در یک خاک آهکی تحت شرایط گلخانهای طراحی و اجرا شد. تیمارها شامل پنج رقم ذرت (سینگلکراسهای ۴۰۰ (ksc۴۰۰)، ۴۱۰ (ksc۴۱۰)، ۷۰۴ (ksc۷۰۴)، ۷۰۵ (ksc۷۰۵)، ۷۰۶ (ksc۷۰۶)) و دو سطح سیلیسیم (صفر و ۱۰۰ میلیگرم سیلیسیم بر کیلوگرم خاک از منبع سیلیکات پتاسیم) بود، که به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی اجرا گردید. پس از گذشت هشت هفته از دوره رویشی، گیاهان برداشت و فاکتورهایی نظیر وزن خشک اندام هوایی و ریشه، سطح برگ، حجم و سطح ریشه و مقدار جذب سیلیسیم گیاه اندازهگیری شد. شاخصهای عنصرکارایی شامل کارایی جذب و مصرف سیلیسیم ارقام مختلف محاسبه گردید. در بین ارقام تیمار ksc۷۰۶ با عملکرد g۵۴/۱۴ و وزن ریشه g۷/۶ و سطح برگ mm۲ ۱۷۳۷۰۰ و سطح ریشه mm۲ ۱۸۵۱۸۵ از لحاظ خصوصیات مورفولوژیکی بهترین نتایج را داشت و رقم ksc۴۱۰ نیز با عملکرد g۰۳/۱۰ و وزن ریشه g ۲۵/۵ و سطح برگ mm۲۱۴۷۹۰۰ و سطح ریشه mm۲ ۱۳۶۲۸۴ کمترین خصوصیات مطلوب را نسبت به تیمار شاهد نشان داد. افزایش عملکرد ارقام نسبت به تیمار شاهد به صورت: ksc۴۰۰ (۷/۲۰%)، ksc۷۰۶ (۸/۱۷%)، ksc۴۱۰ (۲/۹%)، ksc۷۰۴ (۹/۸%) و ksc۷۰۵ (۸/۴%) بود. بیشترین کارایی جذب سیلیسیم در رقم ksc۷۰۶ (۷/۸۵%) و کمترین آن در ksc۷۰۴ (۹/۵۸%)، و بیشترین کارایی مصرف سیلیسیم در ksc۷۰۵ (۵۲/۱۲%) و کمترین در ksc۴۰۰ (۴۴/۵%) بود. با توجه به افزایش سطح سیستم ریشهای در تیمار حاوی سیلیسیم نسبت به شاهد، و اثرات سیلیسیم بر جذب و انتقال بیشتر عناصر غذایی از خاک به اندام هوایی، افزایش عملکرد گیاه مشهود است. برایناساس، توصیه میشود توسعه کاشت گیاهان عنصرکارا با هدف مدیریت مصرف نهادهها، حاصلخیزی خاک و اهداف کشاورزی پایدار مورد توجه قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه پرویزنیا
Department of Soil Science, Faculty of Agricultural Engineering & Technology, College of Agriculture & Natural Resources, University of Tehran, Karaj, Iran
بابک متشرع زاده
Soil Science Department, University of Tehran, Karaj, Iran
حسین میر سیدحسینی
Department of Soil Science, Faculty of Agricultural Engineering & Technology, College of Agriculture & Natural Resources, University of Tehran, Karaj, Iran
سید مجید موسوی
Soil and Water Research Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :