اثر سیاست های حمایتی دولت از مصرف کنندگان و تولیدکنندگان بخش کشاورزی بر امنیت غذایی در ایران

با توجه به اهمیت بخش کشاورزی در تولید، مصرف و ایجاد امنیت غذایی، کشورهای مختلف جهان اعم از توسعه یافته و یا در حال توسعه، با روش های مختلف بخش کشاورزی را مورد حمایت قرار می دهند. در مطالعه حاضر اثر سیاست های حمایت از مصرف کنندگان و حمایت از تولیدکنندگان بر امنیت غذایی در ایران در قالب الگوی VECM در دوره زمانی ۱۳۹۲-۱۳۶۸ مورد بررسی قرار گرفته است. سیاست های حمایت از مصرف کنندگان و حمایت از تولیدکنندگان بخش کشاورزی اثر مثبت و معنی داری بر شاخص امنیت غذایی در ایران دارد، به طوری که به ازای هر یک واحد افزایش در درصد حمایت از مصرف کننده، مقدار شاخص امنیت غذایی ۰/۲۲۸ واحد افزایش خواهد داشت. در واقع اگر مقدار ضریب فوق به صورت کشش بیان شود، به ازای افزایش یک درصدی در درصد حمایت از مصرف کننده، مقدار شاخص امنیت غذایی ۰/۰۶ درصد افزایش خواهد داشت. این در حالی است که به ازای هر یک واحد افزایش در درصد حمایت از تولیدکننده، مقدار شاخص امنیت غذایی ۰/۱۷۷ واحد افزایش می یابد. یعنی به ازای هر درصد افزایش در درصد حمایت از تولیدکننده، شاخص امنیت غذایی ۰/۰۱ درصد افزایش می یابد. ضریب ECM حاضر برابر با ۰/۴۸۹- می باشد. نشان دهنده ی آن است که در هر دوره ۴۸/۹ درصد از خطای عدم تعادل از بین خواهد رفت. لذا اعمال سیاست های حمایت از مصرف کنندگان به صورت هدف دار و حمایت از تولیدکنندگان در جهت افزایش بهره وری و تولید به منظور ارتقائ امنیت غذایی ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

امنیت غذایی ، درصد حمایت از مصرف کنندگان (CSE) ، درصد حمایت از تولید کنندگان (PSE) ، مدل VECM ، بخش کشاورزی