کنترل لرزهای و تحلیل تاریخچه زمانی ساختمان بتن آرمه با میراگر TMDI و بررسی تاثیر اتصال تجهیزات اینرتر به طبقات مختلف سازه

زمین لرزه یکی از پدیده های طبیعی است که باعث ایجاد تنش در اعضا مختلف سازه های گوناگون می شود. بخشی از این تنشها که حاصل نیروی زلزله است، به وسیله میرایی و سختی ذاتی سازه تحمل می شوند و انرژی وارد شده به سازه به این و سیله مستهلک می گردند. اکنون اگر مقادیر این نیرو و در ادامه اندازی و شدت تنش ها افزایش پیدا کنند، میرایی و سختی سازه دیگر جوابگوی آن نبوده و گاها باعث ایجاد خرابی و متغییر شکل های ماندگار می شوند. مقصود از این پژوهش بررسی عملکرد میراگرهای غیرفعال TMDI در سازه بتن آرمه ۱۰ طبقه تحت تحریک های لرزه ای نزدیک به گسل است. میراگرهای TMDI از یک میراگر TMD سنتی و یک جزء به نام اینرتر تشکیل شده است که این و سیله ضعف میراگر TMD را مسائل مربوط به جرم را برطرف می کند. در این پژوهش به بررسی اتصال اینرتر بین ارم ها و طبقات مختلف بررسی و مقایسه صورت گرفته است. با توجه به نتایج این پژوهش بیشترین کاهش تغییرمکان جانبی سازه بتن آرمه با استفاده از TMDI و اتصال اینرتر به طبقه پنجم در حدود ۵۵ % می باشد.

کلیدواژه ها:

تحلیل تاریخچه زمانی خطی ، میراگر TMDI ، ساختمان بتن آرمه ، تجهیزات اینرتر