تحلیل تاریخچه زمانی ساختمان بتن آرمه همراه با میراگر غیرفعال DMTDI و کنترل فعال ATMD با استفاده از منطق فازی

زمین لرزه یکی از پدیده های طبیعی است که باعث ایجاد تنش در اعضا مختلف سازه های گوناگون می شود. بخشی از این تنش ها که حاصل نیروی زلزله است، به وسیله میرایی و سختی ذاتی سازه تحمل می شوند و ا نرژی وارد شده به سازه به این وسیله مستهلک می گردند. ا گر مقادیر این نیرو و در ادامه، اندازه و شدت تنش ها افزایش پیدا کنند، میرایی و سختی سازه دیگر جوابگوی آن نبوده و گاها باعث ایجاد خرابی و تغییر شکل های ماندگار می شوند. مقصود از این پژوهش بررسی عملکرد میراگرهای غیرفعال DMTDI و فعال ATMD در سازه بتن آرمه ۱۰ طبقه تحت تحریک های لرزه ای نزدیک به گسل است. میراگرهای DMTDI از فنر، کمک فنر، دو جرم و یک جزء به نام اینرتر در میان آن تشکیل شده است که این وسیله ضعیف میراگر TMD را در مسائل مربوط به جرم و عملکرد میراگر TMDI را بهتر می کند. در این پژوهش به بررسی تاثیر دو میراگر ATMD و DMTDI در کاهش پاسخ تغییر مکان ساختمان بتن آرمه پرداخته شده است. با توجه به نتایج پژوهش حاضر بیشترین کاهش تغییر مکان جانبی سازه ب بتن آرمه با استفاده از DMTDI در حدود ۷۸% و برای میراگر فعال ATMD این درصد کاهش در حدود ۴۰% می باشد.

کلیدواژه ها:

تحلیل تاریخچه زمانی خطی ، میراگر DMTDI ، میراگر ATMD ، ساختمان های بتن آرمه ، تجهیزات اینرتر