تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر پرخاشگری دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر باهدف تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر پرخاشگری دانش آموزان ابتدایی شهر الیگودرز انجام گرفت. روش تحقیق از حیث هدف کاربردی و از نوع روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. در این پژوهش جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر الیگودرز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ است. روش نمونه گیری به صورت خوشه ای بود به این ترتیب که مدارس ابتدایی شهر الیگودرز به ۴ ناحیه تقسیم شدند و از هر ناحیه دو مدرسه دخترانه و پسرانه به طور تصادفی انتخاب شدند. پس از تایید افراد پرخاشگر توسط روانشناس تعداد ۴۰ نفر از بین افراد داوطلب واجد شرایط بهطور تصادفی انتخاب شدند؛ که به طور تصادفی به دو گروه آزمایش ۲۰) نفر) و کنترل ۲۰) نفر) تقسیم شدند. ملاکهای ورود به مطالعه: کودکان ابتدایی، جنسیت دختر و پسر، کودکانی که قبلا یا در طی فرایند هیچگونه آموزش یا درمانی در زمینه پرخاشگری دریافت نکرده باشند، افرادی که اختلالهای دیگر به همراه نداشته باشند، افرادی که از پرسشنامه های پرخاشگری نمرات بالاتر از میانگین دریافت کرده باشند، افرادی که هیچگونه اختلالی جسمی نداشته باشند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه تحت آموزش شن بازیدرمانی (بویک و گودوین۱، (۲۰۰۰ قرار گرفت اما گروه کنترل تحت آموزش هیچ برنامه ای قرار نگرفتند. برای گروه آزمایش ۱۱جلسه آموزش مهارتهای زندگی و هر جلسه به مدت ۹۰ دقیقه انجام گرفت و گروه گواه هیچگونه آموزشی دریافت نکردند. قبل از شروع جلسات، پس از پایان جلسات و پس از گذشت ۳۰ روز، پرسشنامه پرخاشگری اجرا گردید؟ ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگری کودکان واحدی و همکاران است. به منظور آزمودن فرضیه ها و تجزیه وتحلیل داده های آماری از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره توسط نرمافزار SPSS نسخه ۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایشی و کنترل در متغیر پرخاشگری (p=۰/۰۰۳) تفاوت معناداری وجود دارد. در واقع آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان موثر واقع شد.

کلیدواژه ها:

مهارتهای زندگی ، پرخاشگری ، دانش آموزان ابتدایی