جایگاه تربیت رسانه ای ومدیریت آن درحوزه تعلیم وتربیت

بدون تردید در چند دهه اخیر یکی از موثرترین تغییرات در زندگی آدمی در زمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات رخ داده است. تحولات فناوریتوانسته به شکل شگفت انگیزی موانع را در هم شکسته، اندیشه ها و نوآوری ها را گردهم آورد و ایده های بدیعی را برای توسعه پایدار جوامعدرهم آمیزد.در حالی که بیشترین تاثیرات این تکنولوژی مثبت بوده، نمی توان از اثرات منفی که بر زندگی ما داشته و آن را آسیبپذیر کرده است، چشمپوشی کرد. با شیوع کرونا و حرکت نظام های آموزشی به سمت استفاده بیشتر از آموزش مجازی و فضاهای الکترونیکی، والدین در کنار نگرانیکه برای سلامتی فرزندانشان داشتند، به دغدغه دیگری که امنیت روحی و روانی فرزندان در استفاده از فضای مجازی بود، دچار شدند چرا کهدنیای فناوری با وجود فرصت های خوبی که دارد، می تواند برای دانش آموزان تهدید محسوب شود و آنان را در معرض آسیب های جدی قرار دهد.ایمن نگه داشتن فرزندان در فضای آنلاین ممکن است دشوار باشد،حتی اگر والدین کنترل و نظارت خود را روی گوشی تلفن همراه، تبلت یارایانه فرزند خود متوجه کنند، آنان از بسیاری از ابزار دیجیتال دیگر که از کنترل والدین خارج هستند، استفاده خواهند کرد.با توجه به نظریه رشد کودک ویگوتسکی، میانجیگری والدین را می توان جنبه کلیدی در تسهیل تعاملات بین کودکان و رسانه های جدید درنظر گرفت. منطقه رشد یک ناحیه میانی است بین آنچه کودک به تنهایی قادر به انجام آن است و آنچه که او می تواند به لطف راهنماییدیگران بیاموزد. در جریان یک فعالیت مشترک، حمایت وکمک به گونه ای تطبیق داده میشود که کودک بتواند مهارتهای خود را بهبودبخشد و به تدریج مسوولیت عمل به تنهایی را بر عهده گیرد.

کلیدواژه ها:

تربیت رسانه ای ، مدیریت ، جایگاه ، تعلیم وتربیت