تحلیل عوامل بازدارنده استفاده از حمل ونقل عمومی : مطالعه ی موردی اتوبوسرانی شهر اصفهان

در کشورهای در حال توسعه اتوبوس های درون شهری مهم ترین بخش ازسیستم حمل و نقل عمومی را تشکیل میدهند و طراحی شبکه خطوط اتوبوسرانی بهینه. به منظور افزایش کیفیت خدمات دهی به شهروندان و کاهش ترافیکمعابر شهری و مسائل مربوطه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مقاله تحلیل عوامل بازدارنده استفاده ازحمل ونقل عمومی(مطالعه موردی حمل و نقل همگانی شهر اصفهان) بررسی شده است . ازنظر نوع داده کیفی، ازنظرهدف کاربردی و ازنظر ماهیت. توصیفی است. نتایج پژوهش نشان می دهد بین وضعیت شغلی، وضیعت تاهل، وضعیتسنی افراد، وضعیت خودروی شخصی، فصل رانند گی، هدف سفر افراد. مشخصه های درونی افراد، قیمت، امکانات رفاهی،زمان و ساخت معابر در میزان استفاده از حمل و نقل همگانی (اتوبوس) ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین مدتزمان رانندگی با خودروی سواری افراد. ازدحام داخل اتوبوس در به هم ربختن وضعیت ظاهری افراده شرایط جوینامناسب در کاهش استفاده از سیستم های حمل نقل تاثیر گذار نبوده است. قابلیت دسترسی ازمهمترین عوامل درانتخاب گونه حمل و نقلی و هچنین از سویی می توان بیان نمود که شاخص اصلی سیستم های حمل و نقل همگانی(اتوبوس) نظیر ظرفیت، زمان سفر، قیمت و... در مفهوم قابلیت دسترسی نهفته است.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل عمومی ، خطوط اتوبوسرانی ، سیستم های حمل و نقل همگانی ، قابلیت دسترسی