ارزیابی مدل های آماری وشبکه عصبی در پیش بینی فراوانی تصادفات عابر پیاده در تقاطعات چراغدار شهری (مطالعه موردی: تقاطعات شهر اصفهان)

در تمامی طول تاریخ بشریت، انسان به دنبال پیش بینی وقایع پیرامون خویشتن بوده است. پیش بینی تصادفاتترافیکی نیز به عنوان پدیده ای چند عاملی که دارای پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و... می باشد، نیز همیشه موردتوجه قرار گرفته. با توجه به اینکه همیشه قسمتی یا تمامی سفرهای درون شهری به صورت پیاده انجام خواهدگرفت و عمدتا این سفرها دربرگیرنده تقاطعات می باشند، بنابراین تداخل عابر و وسیله نقلیه دراین مکانها اجتنابناپذیر و باعث بروز تصادف می باشد. در این تحقیق جهت تحلیل تصادفات و پیش بینی فراوانی تصادفات عابرپیادهبا وسیله نقلیه در تقاطعات چراغدار شهری، بوسیله پارامترهایی نظیر تعداد شاخه های منتهی به تقاطع، حجمترافیک عبوری، تعداد خطوط منته ی به تقاطع، ساکنین محدودهی تقاطع و کاربری مسکونی-تجاری-خدماتی،حجم تردد عابر پیاده، وجود گذرگاه ایمن و نزدیکی ایستگاه های حمل ونقل عمومی استفاده شده است. همچنینعلاوه بر مدلهای آماری از مدل شبکه عصبی نیز استفاده و میزان تاثیر هر یک از عوامل به صورت کاهشی و یاافزایشی مشخص گردید و سپس نتایج حاصله از دو روش مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. براساس نتایج بهدست آمده هر دو روش قابل قبول بوده و در روش مدل سازی به وسیله شبکه عصبی برازندگی بالاتری در ضریبهمبستگی دیده می شود.

کلیدواژه ها:

ایمنی حمل و نقل ، عابرین پیاده ، پیش بینی فراوانی تصادفات ، مدل آماری ، شبکه عصبی