حذف آنتراسن از محیط های آبی با استفاده از نانوذرات مغناطیسی Fe۳O۴ اصلاح شده به وسیله پلیمرهای دندریمر و لیگاند ۴–آمینوفنول
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات نظام سلامت، دوره: 15، شماره: 4
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 89
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HSR-15-4_009
تاریخ نمایه سازی: 28 خرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: آنتراسن یک ترکیب آلی و یکی از آلاینده های مقاوم در محیط زیست میباشد که به دلیل داشتن خواص سمی و سرطانزایی، آسیبهای شدیدی را بر سلامت انسانها وارد می کند. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی نانوجاذب دندریمری مغناطیسی برای حذف آنتراسن از محیط های آبی انجام شد
روش ها: در این مطالعه نانوذرات اکسید آهن سنتز شده به وسیله شاخه های دندریمر و لیگاند سطحی ۴-آمینوفنول اصلاح شد. از آنالیزهای FTIR (Fourier Transform Infrared Spectroscopy)، XRD (X-Ray Diffraction) و SEM (Scanning Electron Microscopy) برای بررسی ویژگی های نانوجاذب استفاده گردید. در ادامه، پارامترهای مختلف در فرایند جذب به صورت ناپیوسته و در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد و توانایی جاذب در استفاده مجدد از آن مورد آزمایش قرار گرفت. غلظت باقیمانده آنتراسن در محلول آبی توسط دستگاه اسپکتروفتومتر قرائت گردید.
یافته ها: نتایج بهینه سازی نشان دادند که حداکثر ظرفیت جذب جاذب تحت شرایط بهینه (pH=۷، غلظت آنتراسن ۲۸ میلی گرم بر لیتر، دوز جاذب ۰/۵ گرم بر لیتر و زمان تماس ۳۰ دقیقه) برابر با ۸۳ میلی گرم بر گرم می باشد. تطابق داده ها با مدلهای مختلف ایزوترم نشان دادند که داده های تعادلی به خوبی توسط مدل لانگمویر توصیف می شوند. در این مطالعه فرایند جذب با مدل سینتیک شبه درجه دوم همپوشانی بیشتری داشت.
نتیجه گیری: نتایج بیانگر آن بودند که نانوساختار سنتز شده جاذبی با ظرفیت جذب بالا قابل بازیابی بوده و برای حذف آنتراسن از محلول های آبی کارآمد می باشد.
نویسندگان
Shahrzad شهرزاد علیان نژادی
PhD Student of Environmental Engineering, Faculty of Natural Resources and Environment, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
Amir Hessam امیرحسام حسنی
Professor, Department of Environmental Engineering, Faculty of Natural Resources and Environment, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
Homayon همایون احمدپناهی
Professor, Department of Chemistry, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
Seyed Mehdi سید مهدی برقعی
Professor, Department of Chemical and Petroleum Engineering, Sharif University of Technology, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :