اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری و تلفیق آن با فعالیت ورزشی کوتاه مدت بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری و تلفیق آن با فعالیت ورزشی کوتاه مدت بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی بوده با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر جوانرود در سال ۱۴۰۱ است. که با استفاده از نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر ۱۵)دختر و ۱۵ پسر) به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت گمارش تصادفی در گروه آزمایش((۱۵ نفر و کنترل((۱۵ نفر جایگزین شدند. برای گروه آزمایش جلسات بازی درمانی شناختی رفتاری در ده جلسه گروهی به صورت هفتگی و جلسات فعالیت ورزشی کوتاه مدت در هفت جلسه اجرا شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. هر دو گروه در پیش ازمون و پس ازمون شرکت کردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مهارت اجتماعی استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان دهنده اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری و تلفیق آن با فعالیت ورزشی کوتاه مدت بر ارتقا مهارت اجتماعی دانش اموزان بود. در نتیجه میتوان در مدارس کودکان استثنایی و مراکز مشاوره جهت رفع مشکلات کودکان کم توان ذهنی از بازی درمانی شناختی رفتاری و تلفیق آن با فعالیت ورزشی کوتاه مدت بهره برد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی شناختی رفتاری ، فعالیت ورزشی کوتاه مدت ، مهارت های اجتماعی ، کم توان ذهنی آموزش پذیر