تاثیر حاد مصرف مکمل کافئین و ال کارنیتین بر هزینه سوخت و سازی و اکسایش سوبسترا هنگام و پس از فعالیت تناوبی شدید در دانشجویان پسر فعال

مقدمهبا توجه به نقش فعالیت تناوبی سرعتی و مصرف مکمل­های حاوی ترکیبات فعال زیستی در بهبود سوخت و ساز، هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر حاد مصرف مکمل­های کافئین، ال­کارنیتین، کافئین-ال­کارنیتین (ترکیبی) بر روی هزینه سوخت وسازی و اکسایش سوبسترا هنگام و پس از فعالیت تناوبی سرعتی بود.روش کار: ۱۰ دانشجوی پسر فعال در طرح متقاطع دو سوکور تصادفی در چهار حالت مصرف: - دارونما (۳ میلی­گرم/کیلوگرم گلوکز و فروکتوز)؛ - کافئین (۶ میلی­گرم/کیلوگرم)؛ - ال­کارنیتین (۱۳ میلی­گرم/کیلوگرم)؛ و - ترکیبی (به ترتیب ۶ و ۱۳ میلی­گرم/کیلوگرم) قرار گرفتند. در ۴ حالت، آزمودنی­ها یک ساعت پس از مصرف مکمل به فعالیت ورزشی (چهار آزمون وینگیت ۳۰­ ثانیه (بار کاری ۷۵ گرم/کیلوگرم) با استراحت ۵ دقیقه) پرداختند. گازهای تنفسی آزمودنی­ها قبل، هنگام و ۳۰ دقیقه بعد از فعالیت، جهت محاسبه هزینه سوخت و سازی (هزینه انرژی، اکسیژن مصرفی) و اکسایش سوبسترا (نسبت تبادل تنفسی (RER)، میزان مصرف چربی) تجزیه و تحلیل شد. تحلیل آماری با آزمون آنوای یک طرفه انجام شد.نتایج: براساس نتایج، اختلاف میانگین پس آزمون-پیش آزمون فقط در RER (۰۴۸/۰=P)، میزان مصرف چربی (۰۳۶/۰=P) و ضربان قلب (۰۴/۰=P) تفاوت معنی­داری را نشان داد. بعلاوه، مصرف کافئین در مقایسه با ال-کارنیتین (۰۱۵/۰P=) و دارونما (۰۴۲/۰P=) با کاهش معنی­دار RER در دوره ریکاوری همراه بود. همچنین، مصرف کافئین در مقایسه با ال-کارنیتین (۰۰۸/۰P=)، مکمل ترکیبی (۰۳۷/۰P=) و دارونما  (۰۳۲/۰P=) باعث افزایش معنی­دار مصرف چربی در دوره ریکاوری شد. بنابراین استفاده از این دوز مصرفی کافئین همراه با فعالیت تناوبی سرعتی به افرادی توصیه می­شود که به دنبال کاهش یا مدیریت وزن می­باشند.

کلیدواژه ها:

مکمل کافئین ، مکمل ال -کارنیتین ، میزان مصرف چربی ، نسبت تبادل تنفسی ، هزینه انرژی