رابطه بین رضایت شغلی و فرسودگی شغلی در کارکنان مراکز اعصاب و روان شهر اراک

رضایت شغلی نقش موثر و مستقیمی در جلوگیری از فرسودگی شغلی و همچنین عملکرد فیزیکی و روانی کارکنان مراکز اعصاب و روان دارد و موجب خوشایندی آنها در کار می شود. هم چنین وجود فرسودگی شغلی می تواند اثرات مخربی بر عملکردهای شغلی کارکنان داشته باشد و باعث کاهش کارایی آنان شود. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین رضایت شغلی و فرسودگی شغلی در بین کارکنان مراکز اعصاب و روان شهر اراک می باشد.این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر اجرا توصیفی_همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کارکنان بخش روان شهر اراک در سال ۱۴۰۲ به تعداد ۱۴۰ نفر بودند. با توجه به جدول مورگان تعداد ۱۰۳ نفر برآورد شد، که با روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی متناسب با اندازه بخش های روان مراکز درمانی انجام گردید. به منظور گرداوری داده ها از دو پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا(MSQ) و فرسودگی شغلی مسلش و جکسون و اطلاعات دموگرافیک استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.با توجه به نتایج به دست آمده می توان این نتیجه گیری را کرد که بین رضایت شغلی و فرسودگی شغلی کارکنان شاغل در مراکز اعصاب و روان رابطه ی معکوس و معناداری وجود دارد. به این معنا که با افزایش رضایت شغلی ما شاهد کاهش فرسودگی شغلی در بین کارکنان هستیم.

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، فرسودگی شغلی ، کادر درمان ، مراکز اعصاب و روان