نقش طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد بهبود کیفیت زندگی در راستای ارتقای رضایتمندی ساکنین (مطالعه موردی: برج پرنیان سرخرود)

مسکن عنصری چندمعیاری است که برآورنده نیازها و خواست های گوناگون است. امروزه، شماری بر این باورند که در دوران مدرن، معماری سکونتی بیشتر چشم و منظری بصری به خود گرفته است، در صورتی که رضایتمندی ساکنان در یک مجتمع مسکونی، دامنه وسیعی از مولفه های کیفیت محیط را شامل می شود که این مولفه ها، ارزش کیفیت محیط مسکونی و سکونت را نمایان می کند. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی میزان رضایتمندی ساکنان مجتمع مسکونی پرنیان سرخرود به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده و برای ارزیابی نهایی داده ها از نرم افزار SPSS و روشهای آماری بهره گرفته شده است. شیوه جمع آوری اطلاعات بر پایه چک لیست هایی برای تکنیک های پرسشنامه، مشاهده، بررسی ویژگی های مکانی-فضایی بوده و از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که رضایتمندی افراد در زمینه های دیاگرام عملکردی و فرم فضاهای خارجی در سطح بسیار خوب و فرم ساختمان، فرم فضاهای داخلی و ابعاد واحد مسکونی، ارتفاع سقف واحدهای مسکونی و ابعاد و اندازه مشاعات، امکانات و ارتباطات فضای خارجی در حد متوسط و تعداد اتاق های واحد مسکونی و تعداد واحدهای موجود در مجتمع در حد پایین هستند و در کل میزان رضایتمندی ساکنان از این مجتمع مسکونی در بالاتر از حد متوسط قرار دارد.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، کیفیت زندگی ، رضایتمندی ، فضاهای داخلی و خارجی.