بررسی اهمیت و جایگاه استفاده از راهبردهای روانشناسی در مدارس و تاثیرات ان در بهبود مهارت های اجتماعی و روانی در دانش اموزان

روانشناسی، بیشتر به دلیل تاریخچه آن، با عوامل بیماری زای ذهن انسان سروکار داشته است؛ عواملی مانند: اضطراب، افسردگی، روان رنجوری ها، وسواس ها، پارانوئیا و هذیان ها. هدف محققان آن است که بیماران را از حالت منفی به طبیعی خنثی یا به گفته روانشناس دانشگاه پنسیلوانیا، مارتین سلیگمن، از منفی پنج به صفر برسانند. اما در دهه های اخیر، تعدادی از محققان روانشناسی جرئت کرده اند قلمرو تاریک بیماریهای روانی را به شادمانی و شفای روانی تبدیل کنند. برای مثال، هلیگن در برخی از تحقیقات خود بر خوشبینی که نشان داده است با سلامت جسمانی خوب، افسردگی و بیماری روانی کمتر، زندگی طولانی تر و شادمانی بیشتر مرتبط است، تمرکز کرده است. این جنبش که روانشناسی مثبت نگر نام دارد، خواهان تغییر از پرداختن به آسیب ها به سوی بهینه کردن کیفیت زندگی است. این جنبش در پی آن است که از نقاط قوت انسان ها به منزله سپری در برابر بیماری روانی بهره گیرد. در واقع، روانشناسی مثبت نگر به مطالعه علمی توانمندی ها و قابلیت ها و آنچه برای دانش اموزان مناسب است، اختصاص دارد. روانشناسان مثبت نگر معتقدند علم و عمل کامل روانشناسی باید درک رنج کشیدن و شادمانی، تعامل آنها و مداخلات معتبری که هم رنج را کاهش دهد و هم شادمانی را افزایش دهد، دربرگیرد. اگرچه در سالهای اخیر توجه ویژه ای به کودکان و محل تحصیل آنها یعنی مدرسه شده است و در اوان هم شاهد سوق دادن مطالعات زیادی در حوزه ی روانشناسی به این مقوله هستیم، اما به رغم این پژوهش های بسیار و شناسایی بسیار از همبستگی ها و تعیین کننده ها، به نظر می رسد انجام پژوهش در این حوزه لازم و ضروری است.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت نگر ، مدرسه ، دانش آموز ، خوش بینی