ریزرخساره ها، محیط رسوبی و چینه نگاری سکانسی سازند میشان در جنوب کوار

سازند میشان با ستبرای ۳۹۵ متر از سنگ آهک، سنگ آهک مارنی و مارن و به سن میوسن پایینی تا میانی (بوردیگالین-لانگین)، به منظور بررسی محیط رسوبی و چینه­نگاری سکانسی در برش چینه شناسی باوریان در جنوب کوار استان فارس اندازه گیری و نمونه برداری شده است. این سازند در برش یادشده، روی نهشته های تبخیری و تخریبی قرمز رنگ سازند رازک (میوسن پایینی) و در زیر رسوبات تخریبی و کربناته سازند آغاجاری (میوسن-پلیوسن) قرار گرفته است. برپایه شواهد صحرایی، ویژگی های سنگ نگاری و همچنین بررسی فراوانی و پراکنش روزن بران و دیگر آلوکم ها و ارتکم ها، تعداد هجده دسته­ریزرخساره شناسایی شدند که در شش زیرمحیط یا پهنه رسوبی کشندی (جزرومدی)، کولابی، پشته ای، ریف کومه ای، دریای باز کم ژرفا و ژرف قابل جایگذاری می باشند. نبود ریف های سدی گسترده (که ویژه سکو های لبه دار هستند)، تبدیل تدریجی ریزرخساره ها به یکدیگر، وجود پهنه های گسترده کشندی و همچنین نبود کربنات های دوباره نهشته شده، نشان می دهد که توالی رسوبی در این برش روی یک سکوی کربناته رمپی با شیب یکنواخت نهشته شده است. به گونه کلی، رسوب گذاری نهشته های آهکی-مارنی سازند میشان روی سنگ های رسوبی تبخیری-آواری سازند رازک، نشانگر آخرین پیشروی آب دریا در زمان میوسن حوضه زاگرس می باشد که بررسی چینه نگاری سکانسی این سازند در برش مورد پژوهش، منجربه شناسایی تعداد چهار سکانس رسوبی رده سوم با مرزهای سکانسی از گونه دو گردیده است.

کلیدواژه ها:

حوضه زاگرس ، زیرپهنه فارس ، سازند میشان ، رمپ ، چینه نگاری سکانسی