بررسی مقایه ای وضعیت آموزشی در زیر نظام های آموزش عالی (مورد: خراسان رضوی)

رسالت نظام آموزشی در پرورش افراد متخصص و دارای قدرت نقد، نوآوری و خودباوری است. در حالی که شاخصه های ارزیابی کنونی همانند نسبت استاد و رایانه و فضای فیزیکی و امکانات کتابخانه ای به دانشجو بیشتر به عنوان شاخصه هایی در جهت سنجش کیفیت آموزشی قلمداد می شوند، باید توجه نمود که حفظ شأنیت در جو کلی آموزش عالی نیز می تواند تأثیری شگرف بر خود پنداره تحصیلی و عزت نفس مخاطبان گذاشته و آنها را برای شیوه زندگی حرفه ای و تعاملات بعدی اشان آماده نماید. حضور دانشجو در محیطی آموزشی که فاقد حداقل های اولیه آموزشی از قبیل رایانه و کتابخانه و یا کلاس درس مناسب است، تدریس افراد با مدرک کارشناسی به دانشجویان همان مقطع و فقدان امور رفاهی حداقل، حتی می تواند بر نگرش دانشجویان نسبت به مدیریت دانش اثر گذاشته و آنها را در کرانه ای از طیف نگرش نسبت به دانش قرار دهد که قائل به ساده انگاری و عدم پیچیدگی در دانش شوند. از سوی دیگر، این از جمله حقوق شهروندی است که فراتر از نگاههای سیاسی و سانسورهای منفعت طلبانه، مردم را با وضعیت مؤسسات آموزشی آشنا نمود. چرا که اکنون بخش اعظم نظام آموزش عالی از طریق پرداخت شهریه و در قالب نظام های غیر انتفاعی، آزاد اسلامی، نوبت دوم، پیام نور و علمی- کاربردی اراده شده و شهروندان حق دارند که تا از طریق پرداخت شهریه و در قالب نظام های غیر انتفاعی، آزاد اسلامِ، نوبت دوم، پیام نور و علمی - کاربردی اداره شده و شهروندان حق دارند که تا از طریق شناخت نسبت به کیفیت آموزشی مؤسسات، از انتخاب آزادانه برخوردار شوند. در این مطالعه، شاخصه هایی کمی و قابل مقایسه در دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی استان خراسان رضوی ارائه شده و در عین حال تفاوت ماهیتی انواع مؤسسات از حیث رسالت وجودی و صورت زیر ساخت های خاص در آنها مورد مدافه قرار خواهد گرفت.