اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد سیستم خانواده درونی(IFS) بر رضایت جنسی، صمیمیت زناشویی و خود آگاهی زوجین شهر اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مشاوره گروهی سیستم خانواده درونی (IFS) بر رضایت جنسی، صمیمیت زناشویی و خودآگاهی زوجین شهر اهواز بود. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون همراه گروه کنترل است. جامعه آماری، شامل کلیه زوجین بودند که در سال ۱۴۰۰ به مراکز مشاوره شهر اهواز مراجعه کرده بودند. که از میان آنها تعداد ۳۰ نفر به صورت در دسترس در پژوهش شرکت کردند، سپس این گروه به دو گروه ۱۵ نفره تقسیم شدند. پس از اجرای پرسشنامه استاندارد رضایت جنسی لارسون(۱۹۹۸)، پرسشنامه صمیمیت زناشویی تامپسون و واکر(۱۹۸۳)، پرسشنامه خودآگاهی کوائر، ریود، کوروک و همکاران(۲۰۱۲) روی هر دو گروه کنترل و آزمایش، اعضای گروه آزمایش در جلسات آموزشی رویکرد مبتنی بر سیستم خانواده درونی (IFS) به مدت ۸ جلسه، هر جلسه به مدت ۹۰ دقیقه ای شرکت کردند، اما گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. یافته های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که آموزش رویکرد مبتنی بر سیستم خانواده درونی (IFS) بر رضایت جنسی (۰/۸۳)، صمیمیت زناشویی (۰/۷۴) وخود آگاهی (۰/۸۵) زوجین شهر اهواز تاثیر معنادار دارد. بنابراین نتیجه گرفته شد که رویکرد مبتنی بر سیستم خانواده درونی (IFS) بر رضایت جنسی، صمیمیت زناشویی و خود آگاهی زوجین کارآمد بوده است.

کلیدواژه ها:

رویکرد مبتنی بر سیستم خانواده درونی(IFS) ، مشاوره گروهی ، رضایت جنسی ، صمیمیت زناشویی ، خود آگاهی