اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر بهزیستی ذهنی، تحریفات شناختی نوجوانان پسر بدسرپرست و بی سرپرست شهرستان دزفول

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر بهزیستی روانشناختی و تحریفات شناختی نوجوانان شهر دزفول انجام گردید. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست شهر دزفول در سال ۱۴۰۱ بود، که تعداد ۳۰ نفر از نوجوانان پسر بی سرپرست و بدسرپرست با روش نمونه گیری در دسترس به دو گروه(۱۵ نفری) آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های تحریف شناختی عبدالله زاده و سالار(۱۳۸۹) و بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۰) می باشند. در این پژوهش گروه آزمایش، مورد مداخله آزمایشی قرار گرفتند و برنامه درمان شناختی رفتاری برای آنان به اجرا درآمد و گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از پژوهش، علاوه بر روش های آمار توصیفی نظیر میانگین، انحراف معیار، درصد، حداقل و حداکثر نمره ها، روش های آمار استنباطی تحلیل کواریانس چندمتغیری و تک متغیری استفاده شد. تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS انجام شد. سطح معنی داری قابل قبول برای تایید یا رد فرضیه های آماری ۰۵/۰>p در نظر گرفته شد. مقایسه نتایج پس آزمون گروه آزمایش و گواه نشان داد که استفاده از درمان شناختی رفتاری سبب کاهش تحریفات روان شناختی نوجوانان پسر شهر دزفول گردید. همچنین نتایج به دست آمده با روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) و تک متغیری (ANCOVA) نشان داد که درمان شناختی رفتاری باعث افزایش بهزیستی روانشناختی نوجوانان در زمینه های پذیرش خود، خودمختاری، تسلط برمحیط، هدف مندی درزندگی، رشد فردی و ارتباط مثبت بادیگران می شود.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: آموزش شناختی رفتاری ، بهزیستی روانشناختی ، تحریفات شناختی ، نوجوانان بدسرپرست و بی سرپرست