شناسایی شاخص های ارتباطی موثر در تعاملات بین مربی و ورزشکار

بر اساس یافته های نوین در زمینه مربیگری ورزشی می توان اینگونه بیان نمود که تعاملات مثبت بین مربی و ورزشکار بر عملکرد وموفقیت ورزشکار در عرصه ی ورزش قهرمانی اثری شگرف دارد. به طوری که محققان بر این باورند؛ ارتباط و تعامل بین مربی وورزشکار می تواند احساسی، آموزشی، کلامی و غیرکلامی باشد که تحت تاثیر شرایط و موقعیت نیز قرار دارد. بنابراین هدف از انجامپژوهش حاضر شناسایی شاخص های ارتباطی موثر در تعاملات بین مربی و ورزشکار بود. مطالعه حاضر از نوع کیفی با رویکرد تحلیلمحتوا می باشد که از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش در دسته ی کتابخانه ای قرار می گیرد. جامعه ی آماری تحقیق حاضر رامطالعات پیشین تشکیل دادند و نمونه گیری به صورت هدفمند انجام شد به طوری که فقط مطالعات سال های ۲۰۲۰ الی ۲۰۲۳ درپایگاه های (Sciencedirect) ، (PubMed) و (Google Scholar) مورد جستجو قرار گرفتند که درنهایت (۱۶ مقاله، ۱ کتاب و۸ گزارش کوتاه) تحلیل شدند. پس از تحلیل مطالعات و انجام مراحل کدگذاری شاخص ها در سه محور دسته بندی شدند. یافته هانشان داد در محور اول شاخص عملکرد با مولفه های (خودآگاهی، ویژگی های فردی و تشویق مثبت) در ارتباط است. در محور دومشاخص فشار روانی با مولفه های (اعتماد به نفس، اضطراب، استرس و کنترل کلامی و غیرکلامی) در ارتباط است. در محور سوم نیزشاخص آموزش با مولفه های (میزان مسئولیت پذیری، تعهد در آموزش، انگیزه، مهارت و تجهیزات، کیفیت آموزش و دانش مربی) درارتباط است. درنهایت می توان اینگونه بیان نمود که در شاخص عملکرد تشویق مثبت مربی می تواند عملکرد ورزشکار را ارتقاء دهد،در شاخص فشار روانی نوع تعامل مربی با ورزشکار می تواند اثر دوگانه ای داشته باشد به طوری مربیان با تعاملات مثبت موجب تقویتمولفه ها و مربیان با تعامل منفی موجب تضعیف مولفه ها می شوند. همچنین در شاخص سوم میزان مسئولیت پذیری و تعهد مربیتعامل بهتری را در بین ورزشکار و مربی ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

ارتباطات ، استانداردهای رفتاری ، تعاملات هدفمند ، ورزش قهرمانی