اثر سن شیرگیری و نوع پرورش بر عملکرد رشد بره های لری بختیاری

زمینه مطالعاتی: سن شیرگیری بره ها و پرورش آنها همراه یا جدا از مادر می تواند عملکرد رشد را تحت تاثیر قرار دهد. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر سن از شیرگیری و نوع پرورش بر عملکرد رشد بره های نر و ماده لری بختیاری انجام گرفت. روش کار: در یک طرح کاملا تصادفی ۵۹ راس بره نر در شش تیمار شامل زود از شیرگرفته پرواری، زود از شیرگرفته غیرپرواری، شیرگیری معمول پرواری، شیرگیری معمول غیرپرواری، دیر از شیرگرفته پرواری و دیر از شیرگرفته غیرپرواری و ۵۴ راس بره ماده در سه تیمار زود از شیرگیری، شیرگیری معمول و دیر از شیرگیری قرار گرفتند. نتایج: در سن مشابه وزن بره های نر پروار شده از وزن بره های نر غیر پرواری بیش تر بود (۰/۰۵>P). در نرها وزن بره های زود از شیر گرفته پرواری نسبت به بره های تیمارهای شیرگیری معمول پرواری و دیر از شیرگرفته پرواری بیش تر بود (۰/۰۵>P). همچنین میانگین افزایش وزن روزانه از سن دو تا شش ماهگی، در بره های تیمار زود از شیرگرفته پرواری بیش تر از بره های تیمار دیر از شیرگرفته پرواری بود (۰/۰۵>P). ضریب تبدیل غذایی بین بره های نر پرواری در تیمارهای مختلف، مشابه بود. بین بره های ماده در تیمارهای مختلف از نظر وزن در سنین یکسان تفاوت آماری معنی دار مشاهده نشد. همچنین از نظر افزایش وزن روزانه بین بره های ماده تیمارهای مختلف در دوره پرورش اختلاف آماری معنی دار وجود نداشت. نتیجه گیری نهایی: به طور کلی، از شیر گرفتن بره های نر در سن دو ماهگی و پروار کردن آن ها تا سن شش ماهگی، بر رشد و وزن نهایی آن ها، اثر مثبت داشت و از شیرگیری بره های ماده در سن دو ماهگی بر افزایش وزن آنها تا سن شش ماهگی تاثیر منفی نداشت.

کلیدواژه ها:

افزایش وزن ، پروار ، ضریب تبدیل غذایی ، عملکرد ، میش