الگوی ساختاری سازگاری اجتماعی جوانان بر اساس ویژگی های شخصیتی و حمایت اجتماعی ادراک شده: نقش واسطه ای احساس خودارزشمندی

این پژوهش باهدف ارائه الگوی ساختاری سازگاری اجتماعی جوانان براساس ویژگی های شخصیتی و حمایت اجتماعی ادراک شده: نقش واسطه ای احساس خودارزشمندی انجام گردید . طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان دانشگاه های آزاد خمینی شهر و دانشگاه دولتی اصفهان با محدوده سنی ۲۰ تا ۳۰ سال در نیمسال دوم تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. براین اساس ۱۸۸ نفر بر اساس فرمول پیشنهاد ی تاباخنیک و فیدل و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های پرسشنامه سازگار ی اجتماعی بل ( ۱۹۶۱ )، فرم کوتاه ویژگی های شخصیتی کاستا و مک کری ( ۱۹۹۲ )، پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس و همکاران ( ۱۹۸۶ ) و مقیاس احساس خودارزشمندی دوستی و حسینی نیا ( ۱۳۹۹ ) بود. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از روش آماری ضریب همبستگی و تحلیل مسیر به کمک دو نرم افزار SPSS-۲۶ و AMOS-۲۶ استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر در فرضیه اصل ی پژوهش نشان داد که خودارزشمندی به طور منفی و معناداری توانسته است نقش میانجی را در رابطه ویژگی های شخصیتی روان نژندی و تجربه پذیری با سازگاری اجتماعی ایفا نماید و خودارزشمندی به طور مثبت و معناداری توانسته است نقش واسطه گری را در رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده با سازگاری اجتما عی ایفا نماید.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، ویژگی های شخصیتی ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، احساس خودارزشمندی