مطالعه تاثیر مشغله کاری حسابرس بر نوع گزارش حسابرسی و به موقع بودن گزارشگری مالی

صورتهای مالی جهت مفید بودن برای تصمیم گیری ، باید مربوط، قابل اتکا و قابل مقایسه باشد. به موقع بودن از تعیین کنندههای اساسی مربوط بودن است . زمان ارائه اطلاعات، سودمندی اطلاعات ارائه شده را تعیین می کند و افشای به موقع اطلاعات مربوط، مانع از بی خبری از وقایع مهمی می شود که ممکن است چشم انداز آتی واحد تجاری را کاملا تغییر دهد. بنابراین هدف این پژوهش مطالعه تاثیر مشغله کاری حسابرس بر نوع گزارش حسابرسی و به موقع بودن گزارشگری مالی است . جامعه آماری پژوهش شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و نمونه مورد مطالعه ، شامل ۱۴۰ شرکت پذیرفته شده طی سالهای ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ است . روش پژوهش توصیفی و از نظر ارتباط بین متغیرها همبستگی است و از نظر هدف کاربردی است . برای پردازش و آزمون فرضیه ها از روش رگرسیونی و دادههای تابلویی و همچنین مدل اثرات ثابت استفاده شده است . نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل فرضیه ها نشان داد که مشغله کاری حسابرس بر نوع گزارش حسابرسی تاثیر منفی و معناداری دارد و مشغله کاری حسابرس بر به موقع بودن گزارشگری مالی تاثیر منفی و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

مشغله کاری حسابرس ، به موقع بودن گزارشگری مالی ، نوع گزارش حسابرسی