اثربخشی قصه درمانی و نقاشی درمانی بر کاهش پرخاش گری دانش آموزان پسر مدارس ابتدایی

هدف اصلی پژوهش حاضر اثر بخشی قصه درمانی و نقاشی درمانی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان مدارس ابتدایی شهرستان انگوت در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود.بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای مدرسه قدر ولیبگلو به تصادف از میان مدارس ابتدایی شهرستان انگوت انتخاب شد.سپس با اجرای پرسشنامه آخنباخ سیاهه رفتار کودک ۴۰ نفر از دانش آموزان پسر که دارای رفتارهای پرخاشگرانه بودند،به عنوان نمونه انتخاب شدند.طرح پژوهش از نوع پیش آزمون-پس آزمون با کنترل گروه بود.بر نامه مداخله قصه درمانی و نقاشی درمانی برای هریک از این دانش آموزان به صورت گروهی در ۱۰ جلسه ( هر هفته یک جلسه) به مدت ۴۵ دقیقه انجام شد.برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.پس از پایان ۱۰ جلسه،نتایج اجرای آخنباخ سیاهه رفتار کودک کودکان حاکی از اثر بخشی قصه درمانی و نقاشی درمانی بر پرخاشگری دانش آموزان بود.بنابراین با توجه به مزایای این مداخله در درمان پرخاشگری و اهمیت افزایش جلسات قصه درمانی و نقاشی درمانی برای کودکان مبتلا به پرخاشگری،توصیه می شود این روش درمانی در کنار روش های مرسوم به پرخاشگری در دانش آموزان ارائه شود.

کلیدواژه ها:

قصه درمانی ، نقاشی درمانی ، پرخاشگری