کاربرد سلولز میکروفیبریلی به عنوان یک ماده جدید در بستر نانوکامپوزیت ها

به دلیل فراوانی، استحکام بالا و سفتی، وزن کم و زیست تخریب پذیری، نانوالیاف سلولزی (مثل سلولز میکروفیبریلی و سلولز باکتریایی) به عنوان نامزدهایی امیدوار کننده در تولید نانوکامپوزیت های زیستی شناخته می شوند. چنین مواد جدید با ارزش بالا، موضوع تحقیقات مستمر بوده و در تولید تجاری محصولات جدید بر پایه کاغذ و در بخش کشاورزی مورد استفاده قرار گرفته اند. خواص مکانیکی فیلم های میکروفیبریلی (MFC) خالص تهیه شده از نانوفیبریل هایی با جرم مولی سلولزی مختلف نشان داده است که با وجود تخلخل نسبتا بالا (تا ۲۸ درصد) برای فیلم های MFC مبتنی بر آب، مدول یانگ (۰.۶ ± ۱۳.۲ گیگا پاسکال) و استحکام کششی (۶.۸ ± ۲۱۴ مگاپاسکال) به طور قابل ملاحظه ای بالا بوده است. نتایج نشان داده است که پراکندگی نور سطحی به طور قابل توجهی گذر نور لایه های نانوسلولزی را کاهش می دهد. هنگامی که سطوح فیلم با یک لایه پلیمری شفاف نوری (مثل استفاده از یک رزین اکریلیک) صیقلی یا آغشته می شوند، انتقال نور کل می تواند تا ۸۹.۷ درصد افزایش یابد. نتایج بدست آمده ویژگی های ممعانت اکسیژن بالایی را به فیلم های MFC نسبت می دهند، به طوری که مقدار انتقال اکسیژن ۰.۷۵ ± ۱۷.۷۵ میلی لیتر بر متر مربع در روز برای فیلم های MFC در دمای ۲۳ درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی صفر درصد گزارش شده است.

کلیدواژه ها:

سلولز میکروفیبریلی ، نانوسلولز ، نانوکامپوزیت