بررسی و تحلیل انسان شناسی در قصاید عرفانی سنایی

موضوع انسان شناسی از دیر باز در ادیان و مذاهب مختلف در سراسر جهان مورد نظر بوده است . در عالم اسلام نیز متفکران بزرگی این موضوع مهم را واکاوی نمودهاند. در پژوهش حاضر به مهم ترین آرا و نظرات شاعر و حکیم ایرانی یعنی سنایی پرداخته شده است . سنایی نسبت به انسان دو رویکرد مثبت و منفی دارد. در جهان بینی حکیمانه او، انسان از مقام بلند خلیفه اللهی خود سقوط کرده و باید به جایگاه پیشین بازگردد. این بازگشت را سنایی رسالت خود می داند و در قصایدش بر آن تاکید می نماید. اما در رویکرد منفی ، انسان مورد نکوهش قرار می گیرد. سنایی در روزگاری زندگی می کند که سجایای اخلاقی رنگ باخته اند و پادشاهان زمان نیز مغرور گشته اند، در واقع همین اوضاع باعث می شود که سنایی به نکوهش انسان بپردازد تا بلکه بتواند دوباره انسان مدنظر خود را احیا کند.

کلیدواژه ها:

سنایی ، قصاید عرفانی ، انسان شناسی