نقش قاعده احسان در سقوط مسئولیت مدنی

در اکثر کتب حقوقی مسئولیت ها به تقسیمات مسئولیت اخلاقی، قانونی، قراردادی و قهری، مدنی و کیفری، تقسیم شده است. لزوم جبران ضررهای وارد شده به یک شخص را «مسئولیت مدنی» می گویند. این مسئولیت که اصولا بر عهده فاعل زیان و بر مبنای تقصیر است گا به معنی عام و در جایی به کار می رود که شخصی در برابر دیگری به سبب قانون شکنی و پیمان شکنی و خساراتی که به او وارد کرد است پاسخگو قرار می گیرد. بعبارت دیگر مسئولیت مدنی ضمانت اجرا ی نقص قانون و تعهد است که بر عهده فاعل زیان قرار می گیرد. یکی از مباحث مرتبط به قاعده احسان در این حوزه ، مسئله «مبنای احکام» اداره و نگهداری بدون اجازه اموال دیگران است. برای ایجاد مسئولیت مدنی و ضمان قهری اسباب و عواملی وجود دارد که در فقه از آنها به موجبات ضمان قهری یاد می شود. همچنین برای جلوگیری از ایجاد مسئولیت مدنی و سقوط ضمان قهری برای کسی که شرایط ضمان فراهم شده باشد اسباب ومورد ها ی وجود دارد که از آنها به مسقطات ضمان قهری تعبیر می گردد. یکی از مسقطات ضمان قهری احسان می باشد، بدین معنا که هرگاه کسی به انگیزه خدمت و احسان به دیگران موجب ورود ضرر به آنها شود عمل او تعهد آور نیست.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، ضرر و زیان ، قاعده احسان ، حقوق موضوعه