بررسی روش های نوین تدریس (آموزش های انفرادی)

هدف از این مقاله بررسی روش های نوین تدریس می باشد که بصورت کتابخانه ای انجام گرفته است . انفرادی کردن آموزش یکی از پدیده های مهم سال های اخیرنظام های آموزشی است . بارها معلمان و مربیان آموزشی نسبت به میزان کارایی روش های سنتی تردید کرده و عدم رضایت خود را ابراز داشته اند . این عدم رضایت تا حدودی ناشی ازتفاوت های فردی موجود بین شاگردان است . تفاوت های فردی، حداقل ازدهه ی۱۹۲۰ مورد توجه بسیاری از صاحب نظران تربیتی واقع شده است؛زیرا در این سال ها بود که با اجرای آزمون های مختلف، به میزان بهره ی هوشی شاگردان پی برده اند . طبیعی است که تفاوت های فردی کار معلم و مربی را در روش های سنتی و معمول بسیار پیچیده و مشکل می سازد . تفاوت های فردی ,روش سخنرانی و حتی روش بحث گروهی را که در آن یک موضوع واحد با یک روش خاص برای همه اجرا می شود، آشکارا زیر سوال برده است . اگر در کلاس، تفاوت های فردی در نظر گرفته نشود، خستگی، انزجار و تنفر از فعالیت های آموزشی تقویت خواهد شد . راه حل طبیعی چنین مشکلی به کارگیری روش های آموزش انفرادی یا طبقه بندی شاگردان بر اساس توانایی هاست . البته باید توجه داشت که تکنیک های آموزش انفرادی به صورت گروه بندی می تواند مشکل ویژگی های ثابت شاگردان را حل کند، ولی هرگز قادر به حل مشکل ویژگی های متغییر آنان نیست؛ مثلا چه بسا شاگردان در یک موضوع خاص، استعدادی یکسان، ولی قدرت درک و دریافت متفاوتی داشته باشند و ممکن است پاسخ به یک شاگرد، برای شاگرد دیگر حتی در گروه همسنخ ارضاکننده نباشد .

کلیدواژه ها:

تدریس ، انفرادی ، نوین ، تفاوات ها .