همکاری های دولت، دانشگاه و صنعت

چالش ارتباط دانشگاه ها و صنعت، موضوعی است که کارشناسان و مسئولان دانشگاهی و صنعت در سال های اخیر بیش از پیش به آن می پردازند و درصدد هستند تا راهکارها و مسیرهای مطمئن و برنامه ریزی شدهای را برای تقویت این ارتباط در نظر بگیرند. چندین دهه است که در کشور از ارتباط صنعت و دانشگاه صحبت به میان می آید و نخستین بیانات مقام معظم رهبری در این باره مربوط به سال ۱۳۶۹ است، اما آنچه مسلم است تاکنون ارتباط موثری بین علم، دانشگاه و صنعت به وجود نیامده است؛ امروز ساختار علم و فناوری و صنعت کشور بیش از هر زمان دیگر نیازمند بازبینی مجدد و تعامل هرچه بیشتر است و دست اندرکاران صنعت باید این واقعیت را قبول کنند که در کنار دانشگاه، قادر به جذب کامل فناوری خواهند بود. این بخشی از بیانات معظم له در دیدار جمعی از اساتید، نخبگان و پژوهشگران دانشگاه ها است: "ما راجع به «علم نافع» زیاد صحبت کرده ایم؛ » در دیدارهای مختلف دانشگاهی، دانشجویی و مانند این_ها بحث کردهایم راجع به آن، گفتیم "علم نافع" هم یعنی علمی که مسائل کشور را حل میکند؛ حل مسائل کشور، علم نافع است یعنی با مسائل گوناگونی که در کشور وجود دارد، مواجهه ی علمی بشود". شاید در نگاه اول بزرگترین مشکل فضای ارتباطی بین صنعت، جامعه و دانشگاه، موضوع فنی باشد اما در بدو ورود به این فضا مشاهده میشود که عملا اینگونه نیست و به نظر می رسد عدم اطلاع، عدم اعتماد و نداشتن انگیزه سه رکن اصلی این موضوع باشد؛ در بسیاری از اوقات صنعت و جامعه ی ما از ظرفیت و پتانسیل شرکتهای دانشبنیان و شرکتهای دانشگاهی و اعضای هیئت علمی اطلاعی ندارد. در عصر کنونی دانشگاه ها و کارآفرینان، در قبال توسعه اقتصادی، بهره وری در تولید و ایجاد درآمد پایدار و ارتباط با صنعت و تولید از رسالت و مسئولیت اجتماعی بیشتری برخوردار میباشند. این مشکلات اساسی موجب شد که پژوهشی در این حیطه ارائه گردد تا بتواند در رفع موانع موجود موثر باشد. یکی از مهمترین چالش های ارتباط صنعت با دانشگاه، سطح علمی دانشگاه های رتبه یک ایران است که در سطح مرزهای دانش بین المللی است در صورتیکه صنایع ایران در سطح کشورهای در حال توسعه است و این عدم هم سطحی موجب عدم هماهنگی دانشگاه با صنعت می باشد.

کلیدواژه ها:

ارتباط صنعت و دانشگاه ، علم نافع ، عدم اطلاع صنعتگران ، عدم اعتماد صنعتگران ، نداشتن انگیزه دانشگاهیان