رزین های تعویض یونی و شیمی درمانی آنها در نیروگاه رامین اهواز

استفاده از رزین های تبادل یونی یکی از راهکارهای تولید آب بدون یون در صنایع است. با توجه به هزینه بالای تهیه این ترکیبات، آشنایی با نحوه بهره برداری صحیح، جلوگیری از آلودگی و نحوه رفع آلودگی و بازیافت این ترکیبات از اهمیت خاصی برخوردار است. طبق بررسی های به عمل آمده تعیین ظرفیت به دو روش 1- روش شرکت سازنده نیروگاه که در صنایع استفاده می شود 2- روش ASTM که روش بسیار وقت گیر است این دو روش طبق آزمایشات تا 3/99 درصد با هم هم خوانی دارند. بهترین شرایط رفع آلودگی آلی شامل غلظت Nacl 8، تا 12 درصد وزنی، غلظت NaOH 7٬/1 تا 5/2 درصد وزنی و درجه حرارت 35 تا 40 درجه سانتیگراد و زمان حدود 12 ساعت است. ظرفیت رزین پس از رفع آلودگی با روشهای بهینه 7/44 درصد افزایش نشان می دهد. همچنین بهترین شرایط رفع آلودگی آهن که متوسط برای 4 بار برای محلول های دی تیونات سدیم و اسید سولفوریک و اسید کلرید ریک انجام شده حاکی از آن است که حداکثرمقدار آهن استخراج شده در رزین مقدار eq L-1 60 است وبا توجه به شرایط٬اقتصادی ترین ماده شیمیایی در رفع آلودگی آهن نمک دی تیونات سدیم با غلظت 3-2 درصد وزنی و زمان حداقل 48 ساعت و درجه حرارت محیط می باشد. همچنین بهترین شرایط رفع آلودگی چربی وروغن در غلظت eq L-1 400 و44/0درصد آلوده شده افزایش ظرفیت حدود 10 درصد را نشان داد. بررسی ها نشان می دهد که رزین های آلوده شده با روغن و چربی کمترین افزایش ظرفیت را دارند لذا رزین های آلوده شده با روغن و چربی از نظر اقتصادی برای رفع آلودگی به صرفه نمی باشد.