تدوین مدل اضطراب کرونا بر اساس عدم تحمل بلاتکلیفی با میانجی گری تنظیم شناختی هیجان در دانشجویان پزشکی: یک مطالعه توصیفی

زمینه و هدف: اضطراب ناشی از کرونا موجب پدید آمدن طبقه خاصی از اضطراب ها شده که از این بیماری فراگیر نشات گرفته و ویژگی های روان شناختی بشر را به چالش کشیده است. لذا مطالعه حاضر به تدوین مدل اضطراب کرونا بر اساس عدم تحمل بلاتکلیفی با میانجی گری تنظیم شناختی هیجان پرداخته است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند. بر اساس ملاک ورود ۳۵۰ دانشجوی پزشکی به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و مقیاس اضطراب کرونای Ghobadian، پرسش­نامه عدم تحمل بلاتکلیفی Freeston و همکاران و پرسش­نامه تنظیم شناختی-هیجانی Garnefski و همکاران را تکمیل نمودند. داده­ها با استفاده از روش تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که راهبردهای تنظیم شناختی هیجان می توانند رابطه بین عدم تحمل بلاتکلیفی با اضطراب کرونا را میانجی گری کنند (۴۸۱/۰=Beta). به عبارت دیگر، عدم تحمل بلاتکلیفی از طریق راهبردهای مثبت (۷۲۱/۰-=Beta) و منفی (۳۲۱/۰-=Beta) تنظیم شناختی هیجان، میزان اضطراب کرونا را در دانشجویان پزشکی پیش بینی می کند (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: یافته­های مطالعه حاضر نشان داد در اضطراب کرونا عوامل روان شناختی مانند راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان و عدم تحمل بلاتکلیفی دخیل هستند. به عبارت دیگر، عدم تحمل بلاتکلیفی دانشجویان افزایش و راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان کاهش اضطراب کرونا را پیش بینی می کنند. واژه­های کلیدی: عدم تحمل بلاتکلیفی، تنظیم شناختی هیجان، اضطراب کرونا، دانشجویان پزشکی

کلیدواژه ها:

Intolerance of uncertainty ، Cognitive emotion regulation ، COVID-۱۹ anxiety ، Medical students ، عدم تحمل بلاتکلیفی ، تنظیم شناختی هیجان ، اضطراب کرونا ، دانشجویان پزشکی