Pharmacist Intervention in Controlling Symptoms with Common Upper Respiratory Disease

زمینه و هدف: در سال های اخیر نقش داروسازان در داروخانه ها از توزیع کنندگان دارو به سوی عملکردهای تخصصی تر پیشرفته است. هدف کلی این نوشتار، واکاوی و بررسی مداخله داروساز در کنترل علائم بیماران سرپایی مبتلا به علائم شایع تنفسی فوقانی حاد از طریق تجویز دارو های بدون نیاز به نسخه طبق قوانین و ضوابط دارویی در بخش سلامت است. روش: این یک کارآزمایی بالینی است که بر روی بیماران مبتلا به یکی از بیماری های سرماخوردگی، آنفولانزا، سینوزیت، لارنژیت، و یا رینیت آلرژیک در مراجعه کنندگان به داروخانه های شهری و با علایم حاد انجام شده است. گروه اول تحت مداخلات تشخیصی و درمانی داروساز براساس درمان غیردارویی یا درصورت لزوم داروهای بدون نیاز به نسخه قرار گرفتند. گروه دوم براساس درخواست خودشان و بدون رویکرد تشخیصی-درمانی داروساز، داروی بدون نسخه دریافت کردند. علایم بیماران قبل از شروع پایش و سپس یک هفته بعد ارزیابی شد. یافته ها: نتایج میانه اختلاف نمرات ۱۱۳ بیمار در پنج بیماری برای گروه مداخله و بدون مداخله به ترتیب ۳۰/۲۳ و ۴۵/۱۴ برای سرماخوردگی، ۰۰/۲۰و ۳۵/۱۳ برای آنفولانزا، ۴۰/۱۱ و ۱۵/۷ برای رینیت آلرژیک، ۰۰/۱۵ و ۰۰/۱۴ برای لارنژیت، و ۰۰/۳۰ و ۰۰/۲۳ برای سینوزیت بود که میزان اختلاف نمرات بهبودی بالینی در تمامی بیماری ها در زیرگروه مداخله داروساز به طرز معنی داری بیشتر بود، به جز بیماران مبتلا به لارنژیت که تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: مشاوره، تشخیص و تجویز داروی بدون نسخه توسط داروساز، می تواند در بهبود علائم بیماران مبتلا به بیماری های شایع جزئی دستگاه تنفسی فوقانی بیش از حالتی که خود بیمار داروی بدون نسخه را تهیه کند، موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

Minor ailments ، Nonprescription Drugs ، Outpatients ، Primary Health Care ، Pharmacists ، بیماران سرپایی ، داروسازان ، داروهای بدون نسخه ، مراقبت بهداشتی اولیه ، ناخوشی های جزئی