روایت زنان عضو هیات علمی از توازن کار و زندگی؛ مطالعه ی پدیدارشناسی

پژوهش حاضر با هدف واکاوی تجربیات زیسته ی زنان عضو هیات علمی در فرایند توازن کار و زندگی انجام در سپهر در سپهر فلسفی تفسیرگرایی، با رویکرد کیفی، و با استفاده از روش پدیدارشناسی طراحی شده است. ابزار جمع آوری داده مصاحبه ی نیمه ساختارمند و مشارکت کنندگان در پژوهش ۱۶ عضو هیات علمی زن از دانشگاه های خوارزمی، الزهراء (س) و خواجه نصیر (استان تهران) و دانشگاه قم (استان قم) و دانشگاه ایلام (استان ایلام)، مجرد و متاهل، از رشته ها و گروه های متفاوت فنی، علوم پایه، هنر و علوم انسانی، در سطوح مربی، استادیار و دانشیار، با راهبرد نمونه گزینی هدفمند در دسترس انتخاب شدند. یافته ها نشان می دهد روایت زنان عضو هیات علمی مشارکت کننده در پژوهش از آن چه در فرایند توازن کار و زندگی تجربه کرده اند را می توان در شش مقوله ی اصلی «سبک زندگی زنان عضو هیات علمی»، «دشواری های فرایند جذب»، «مشوق ها»، «موانع تجربه شده توازن کار و زندگی»، «راهبردهای تجربه شده ی توازن کار و زندگی» و «پیشنهادهایی برای توازن» دسته بندی کرد. نهایت آن که به نظر می رسد نهاد دانشگاه به دگردیسی نوینی برای پذیرش حضور زنان و همراهی با آنان به عنوان نیروهای حرفه ای نیاز دارد.

کلیدواژه ها:

توازن کار و زندگی ، زنان عضو هیات علمی ، آموزش عالی