الگوهای تعامل زناشویی افراد تمایزنایافته: یک مطالعه کیفی

وجود تفاوت در تعاملات زوجی به واسطه ویژگی های درون فردی و بین فردی زوج ها است . شناسایی الگوهای تعاملی زوج ها در بستر تمایز نایافتگی هدف اصلی پژوهش حاضر است. این پژوهش با استفاده از روش کیفی و طرح پدیدارشناسی انجام گرفت. مشارکت کنندگان شامل ۱۱ زن و ۷ مرد بودند که نمرات تمایزیافتگی آنها یک انحراف استاندارد پایین تر از میانگین و اضطراب آنان یک انحراف استاندارد بالاتر از میانگین بود. انتخاب مشارکت کنندگان با استفاده از نمونه گیری هدفمند و روش ملاک محور انجام شد و جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته صورت گرفت. همچنین، به منظور پوشش دادن ملاک های ورود از مقیاس تمایزیافتگی اسکورن و فریدلندر و پرسشنامه سلامت عمومی استفاده گردید. مصاحبه ها طبق رویکرد هفت مرحله ای دیکلمن مورد کدگذاری و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل مصاحبه ها، منجر به شناسایی تعداد ۱۱۸ کد اولیه شد که بر اساس شباهت معنایی، در ۱۴ زیرطبقه قرار گرفت. سپس مفاهیم مرتبط با هم در ۵ طبقه اصلی دسته بندی شدند که عبارتند از: ۱- الگوهای تعاملی منفعل ساز ۲- الگوهای تعاملی خصمانه ۳- الگوهای تعاملی کنترل گرانه ۴- الگوهای تعاملی مبتنی بر سلب مسئولیت ۵- الگوهای مبتنی بر عدم درک دیدگاه مقابل. این پژوهش بر نقش تمایزیافتگی در الگوهای تعامل زناشویی تاکید می کند. به علاوه نتایج نشان دهنده وجود الگوهای مخرب تعامل زناشویی در افراد نامتمایز می باشد.

کلیدواژه ها:

تمایزیافتگی ، الگوهای تعامل زناشویی ، پدیدارشناسی