اشارات به کبوتر و کبوتر بازی در شعر وحشی بافقی

اشارات اجتماعی در شعر یک شاعر از بابت اطلاعات ارزشمندی که از شیو ه ی زندگی مردمان ارائه می دهند، حائز اهمیت است. اما به نظر می رسد بازتاب این معلومات در شعر، صرفا جنبه جامعه شناختی نداشته و شاعر برای آفرینش ادبی خود، ناگزیر از طرح این موضوعات است. سوال اصلی این پژوهش آن است که آیا یک شاعر، بدون پرداختن به مسائل اجتماعی عصر خویش می تواند در تصویرسازی و مضمون پردازی ادبی موفق باشد؟ وحشی بافقی یکی از شاعران پر آوازه قرن دهم هجری است که از این ظرفیت، بهره ی وافری برده و بسیاری از مضامین و تصاویر ادبی خود را با استفاده از این معلومات سروده است. نتیجه ی بررسی نشان می دهد وحشی به واسطه ی آشنایی کافی که با خصوصیات و عادات و باورهای عمومی و آیینی در مورد کبوتر داشته، توانسته مضامین بکر و تصاویر پویایی در شعر خود بیآفریند. نتیجه ی تحقیق نشان می دهد که اصطلاحات و کنایات مرتبط با کبوتربازی جایگاه بزرگی در شعر وحشی دارد و علاوه بر آن وی نام برخی حیوانات مربوط به این سرگرمی عامیانه را نیز در شعر خود به کار برده است.

کلیدواژه ها:

اشارات اجتماعی ، تصویرسازی ، جامعه شناسی ادبیات ، مضمون پردازی ، وحشی بافقی