اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر سخت رویی بر خودکارآمدی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر نهبندان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر سخت رویی بر خودکارآمدی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر نهبندانصورت گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل میباشد. جامعه مورد نظر در پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پایه ششم شهر نهبندان در سال تحصیلی ۱۳۹۹ -۰۰ بود که در نهایت ۳۰ نفر از دانش آموزانی که نمره بالاتر از نمره برش در پرسشنامه خودکارآمدی کسب کردند به روش نمونه گیری هدفمند تعیین، در دو گروه آزمایش (۱۵) نفر و گروه کنترل ۱۵) نفر) به روش نمونه گیری تصادفی جایگزین و در پژوهش حاضر شرکت داده شدند. دانش آموزان گروه آزمایش جلسات آموزش گروهی سخترویی را هفتهای دو مرتبه، توسط محقق دریافت کردند و گروه کنترل آموزشی را دریافت نکردند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و مادوکس (۱۹۸۲) و پکیج آموزش سخترویی کوباسا و مدی (۱۹۹۸) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک تحلیل کوواریانس انجام شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که آموزش سخترویی بر خودکارآمدی دانش آموزان موثر است. با توجه به نتیجه گزارش شده، پیشنهاد میشود کلاسها و کارگاه های آموزش سخترویی برای دانش آموزان برگزار گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش گروهی مبتنی بر سخترویی ، خودکارآمدی ، دانش آموزان.