تعدیل پاسخ ایمنی سلولی متعاقب سوختگی در مدل حیوانی موش Balb/c

خلاصه سابقه و هدف: بروز عفونت عامل اصلی مرگ و میر در بیماران با سوختگی می باشد. شیوع بالای عفونت ها بعد از سوختگی به مهار شدید سیستم ایمنی نسبت داده شده است. هدف این مطالعه تعدیل پاسخ ایمنی سلولی توسط داروهای سایمتیدین و پیریمتامین, پس از سوختگی در مدل حیوانی می باشد. مواد و روش ها: ۸۰ سر موش نر از نژاد Balb/c بیهوش شدند و یک سوختگی تمام ضخامت به اندازه ۱۰% کل سطح بدن در آنها ایجاد گردید. سپس پاسخ های ازدیاد حساسیت تاخیری (DTH) بر علیه گلبول قرمز گوسفند (SRBC) و تاثیر سایمتیدین (در دوزهای ۵, ۱۰ و ۱۵ میلی گرم بر کیلوگرم) و پیریمتامین(در دوزهای ۵/۲, ۵ و ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم) بر روی این پاسخ در روز دهم بعد از سوختگی بررسی شد. یافته ها: مشاهده شد که در روز دهم بعد از سوختگی پاسخ DTH به شدت مهار می گردد. سایمتیدین در دوزهای ۱۰ و ۱۵ میلی گرم بر کیلوگرم و پیریمتامین در دوزهای ۵ و ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم این پاسخ را اصلاح و به طور قابل معنی داری افزایش دادند. سایمتیدین و پیریمتامین به ترتیب در دوز های ۵ و ۵/۲ میلی گرم بر کیلوگرم تاثیری بر روی پاسخ DTH نداشتند. نتیجه گیری: این نتایج نمایانگر این است که متعاقب سوختگی پاسخ DTH به شدت کاهش می یابد و داروهای سایمتیدین و پیریمتامین می توانند باعث اصلاح و افزایش این پاسخ بعد از سوختگی شوند. واژه های کلیدی: سوختگی، ازدیاد حساسیت تاخیری، سایمتیدین، پیریمتامین، تعدیل ایمنی

کلیدواژه ها:

Burn ، Delayed type hypersensitivity ، Cimetidine ، Pyrimethamine ، Immunomodulation ، سوختگی ، ازدیاد حساسیت تاخیری ، سایمتیدین ، پیریمتامین ، تعدیل ایمنی