مقایسه الکترومایوگرافی عضلات پلانتار فلکسور و نرخ بارگذاری در حرکت فرود تک پای مردان دارای زانوی پرانتزی و نرمال از ارتفاعات مختلف

gte vml ۱]>  چکیده زمینه و هدف: بین نرخ بارگذاری و آرتروز ارتباط وجود دارد و زانوی پرانتزی عامل خطری برای بروز آرتروز است. درک تغییرات متغیرهای بیومکانیکی در حرکت فرود افراد دارای زانوی پرانتزی، بینش خوبی برای پیش گیری از بروز آرتروز در این افراد خواهد داد. لذا هدف تحقیق حاضر، مقایسه نرخ بارگذاری و الکترومایوگرافی عضلات پلانتار فلکسور در حرکت فرود تک پای مردان دارای زانوی پرانتزی و نرمال از سه ارتفاع بود. مواد و روش ها: در این تحقیق نیمه تجربی، ۴۰ نفر دانشجوی مرد سالم، شامل ۲۰ نفر دارای زانوی پرانتزی و ۲۰ نفر دارای زانوی نرمال شرکت کردند. ناهنجاری زانوی پرانتزی با استفاده از کولیس و گونیامتر اندازه گیری شد. آزمودنی ها حرکت فرود تک پا را از سه ارتفاع (۲۰، ۴۰ و ۶۰ سانتی متری) روی صفحه نیرو انجام دادند. حرکت فرود به دو مرحله تقسیم گردید: ۱۰۰ میلی ثانیه قبل و بعد از تماس پا با زمین. برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مختلط استفاده شد. یافته ها: تفاوت معنی داری در فعالیت عضله دوقلوی داخلی و نعلی قبل از فرود بین دو گروه مشاهده نشد (۰۵/۰p) و عضله نعلی تفاوت معناداری را بعد از فرود بین دو گروه نشان نداد (۰۵/۰نرخ بارگذاری در اندام تحتانی در حرکت فرود می باشد و توصیه می شود برای کاهش این خطرات بر تمرینات اصلاحی و عمل بیومکانیکی اصلاح یافته تمرکز شود. واژه های کلیدی: الکترومایوگرافی، عضلات پلانتار فلکسور، نرخ بارگذاری، فرود تک پا، زانوی پرانتزی

کلیدواژه ها:

Electromyography ، Plantar flexor muscles ، Loading rate ، Single leg drop landing ، Genu varum ، الکترومایوگرافی ، عضلات پلانتار فلکسور ، نرخ بارگذاری ، فرود تک پا ، زانوی پرانتزی