بررسی حساسیت، ویژگی و ارزش پیش بینی آزمون سرم شناسی ویدال در بیماران مشکوک به تیفوئید شهر همدان

آزمون سرم شناسی ویدال به علت سرعت جواب آزمایش و سهولت انجام آن هنوز متداول ترین روش های تشخیصی بیماری تیفوئید و پاراتیفوئید به شمار می آید، اما قرابت پادگنی (آنتی ژنیک) سازواره (ارگانیسم) ایجاد کننده تیفوئید با سایر عوامل عفونی از قبیل کلی فرم ها، بروسلاها و فرانسیسلاها از قابلیت اعتماد این آزمون کاسته است. در این تحقیق سعی شده است متغیرهایی مانند ارزش پیش بینی موارد مثبت و منفی کاذب، حساسیت و ویژگی این آزمون سرم شناسی بررسی و ارزیابی شود. در این تحقیق که از نوع توصیفی-مقطعی بوده، طی سال های ۷۷-۱۳۷۳، مجموعا ۳۷۸ بیمار مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر همدان، در دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول بیماران تب دار مبتلا به تیفوئید بودند (۱۸۲ نفر) که کشت خون آنها از نظر سالمونلاتیفی و پاراتیفی A و B و C مثبت بوده و دارای حداقل یک نوبت آزمون ویدال بودند. گروه دوم نیز بیماران تی دار غیر تیفوئیدی بودند (۱۹۶ نفر) که کشت خون آنها از نظر سالمونلاهای تیفوئیدی منفی بوده ولی واجد آزمون ویدال بودند. در گروه اول از ۱۸۲ بیمار تیفوئیدی، ۹۶ نفر (۵۲.۷%) دارای عیار پادتن (آنتی بادی) O مثبت برابر یا بالاتر از ۱:۴۰ بودند و تعداد ۷۷ نفر (۴۲.۲%) نیز دارای عیار O مثبت برابر با ۱:۸۰ یا بالاتر از آن بودند. در گروه دوم از ۱۹۶ نفر ۱۴ نفر (۷.۲%) دارای عیار پادتن O مثبت برابر با ۱:۴۰ و بالاتر و ۱۱ نفر (۵.۶%) دارای عیار O مثبت برابر با ۱:۸۰ و بالاتر از آن بودند. در گروه اول از ۱۸۲ نفر، ۶۶.۴% سالمونلاتیفی جدا گردید درحالی که تنها ۳۱.۳% از آنها دارای عیار پادتن OD بودند. باتوجه به نتایج تحقیق، حساسیت آزمون سرم شناسی ویدال با عیار ۱:۸۰ و بالاتر از آن ۸۶%، ویژگی ۶۴%، ارزش پیش بینی مثبت، ۴۲% و منفی، ۹۵% تعیین گردید. بنابراین منفی شدن آزمون ویدال از احتمال تشخیص بالینی تیفوئید نمی کاهد، درحالی که مثبت بودن آن در بیمارانی که دارای علائم منطبق با این بیماری هستند، تشخیص بالینی را حمایت نمی کند.

کلیدواژه ها:

Sensitivity ، Specificity ، Predicitve value ، Widal test ، Typhoid ، حساسیت ، ویژگی ، ارزش پیش بینی ، آزمون ویدال ، تیفوئید