Play Efficiency in Mental, Emotional and Social Development of Pre-school Children

چکیده مقدمه: بازی پاسخی برای رشد و تکامل استعدادها، قابلیتها، تواناییها و نیازهای ابتدایی و مقدماتی کودک است. پزوهش حاضر با هدف بررسی کارآمدی بازی در رشد ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودکان پیش دبستان منطقه ۵ شهر تهران انجام گردید. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر آزمایشی با طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده آزمودنیها در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شده اند. جامعه اماری شامل تعداد ۱۲۰ نفر از کودکان پیش دبستان منطقه ۵ شهر تهران بوده که از بین سه مهدکودک فعال انتخاب گردیدند. برای تعیین حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی مورگان ۹۲ نفر انتخاب و پس از اخذ آزمون رشد ذهنی، عاطفی و اجتماعی از شرکت کنندگان افرادی که نمرات بالا یا پایین گرفتند حذف شده و تعداد۳۰ نفر از آزمودنی ها به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه ۱۵ نفر آزمایش و کنترل تقسیم شده اند سپس گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه مورد آموزش قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پژوهش حاضر شامل پرسشنامه نظریه ذهن قمرانی و همکاران(۱۳۸۵)، بلوغ عاطفی بهارگاوا(۱۹۹۱) و رشد اجتماعی وایلند(۱۹۵۳) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از آزمونهای آمار توصیفی و استنباطی همچون تحلیل کواریانس تک متغیره در نرم افزار spss نسخه ۲۲ استفاده شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که کارآمدی بازی تاثیر معناداری بر رشد ذهنی در کودکان پیش دبستان، همچنین تاثیر معناداری بر رشد عاطفی و در نهایت تاثیرمعناداری بر رشد اجتماعی کودکان پیش دبستانی منطقه ۵ شهر تهران دارد. بحث و نتیجه گیری: بازی، موجب رشد عاطفی، اجتماعی، جسمانی و ذهنی کودک میشد. بازی در قالب بازی های پرتحرک و بازیهای فکری همیشه بهترین فعالیت طبیعی برای هر کودک بوده است. در جریان بازی، نیروهای روحی و جسمی کودک؛ یعنی دقت، حافظه، تخیل، نظم و ترتیب، چالاکی، مهارت، قدرت جسمانی و… رشد مییابند و علاوه بر اینها، بازی برای کودک، محرک و انگیزهای میشود در جهت کسب تجارب اجتماعی. کودک به طور طبیعی با بازی «خود» را بیان میکند.

کلیدواژه ها:

بازی ، رشد ذهنی ، عاطفی و اجتماعی ، کودکان ، پیش دبستانی