بررسی مقایسه ای نگرش دانش آموزان دختر و پسر در مدارس راهنمایی نسبت به رفتار والدین با آنها در سن بلوغ در مناطق ۱۹گانه آموزش و پرورش تهران ۱۳۷۳

این پژوهشی یک مطالعه زمینه ای است که به منظور بررسی مقایسه ای نگرش دانش آموزان ختر و پسر در مدارس راهنمایی نسبت به رفتار والدین درسن بلوغ با آنها در مناطق ۱۹ گانه آموزش و پرورش تهران در سال ۱۳۷۳ انجام شد. در این پژوهش ۱۵۰ نفر از دانش آموزان دختر و پسر در مدارس راهنمایی که در سن ۱۳ تا ۱۵ سال و در سن بلوغ بودند به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها پرسشنامه ای شامل دو گروه سوال تنظیم شد. سوالهای گروه اول مربوط به مشخصات فردی و اجتماعی واحدهای واحدهای مورد پژوهش و سوالهای گروه دوم در رابطه با تعیین نگرش دانش آموزان دختر و پسر در مدارس راهنمایی نسبت به رفتار والدین در سن بلوغ با آنها بوده است. نهایتا مقایسه بین نگرش دو گروه دو گروه از دانش آموزان دختر و پسر انجام گرفت. یافته های این پژوهش در ۲۸ جدول و یک نمودار جمع آوری گردید. برای شرح و تجزیه و تحلیل یافته ها از آمار توصیفی و برای بررسی تاثیر متغیرهایی چون سن، جنس، سن والدین، تحصیلات والدین، شغل والدین و منطقه محل تحصیل دانش آموز بر نگرش آنان آمار استنباطی بکار گرفته و از آزمون آماری کاری دو و ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی استفاده گردید. نتیجه تحقیق بیانگر آن است که در کل بیشترین امتیاز نگرش دانش آموزان، ۶۸ درصد مثبت بوده است. این درصد در گروه ۱۲ ساله ها ۸/۸۴ درصد و درگروه ۱۴ ساله ها ۲/۶۷ درصد و در گروه ۱۵ ساله ها ۵/۵۸ درصد بوده است. در تعیین نگرش دانش آموزان به تفکیک جنس مشخص گردید که پسران ۶/۷۴ درصد نگرش مثبت و ۴/۲۵ درصد نگرش منفی و دختران ۴/۶۱ درصد نگرش مثبت و ۶/۳۸ درصد نگرش منفی داشتند که از نظر آماری این تفاوت امتیازهای نگرش در دو جنس معنی دار بوده است. در ضمن نتایج حاصل از پژوهش حاکی از این است که بین سن و نگرش دانش آموزان به این p همبستگی معنی داری وجود دارد ( ۰۵/۰ > صورت که با افزایش سن نگرش منفی تر می شود. به علاوه بین شغل پدر و امتیاز نگرش دانش آموزان ارتباط معنی داری مشاهده گردید. در پایان با توجه به نتایج حاصل از پژوهش پیشنهاداتی جهت پژوهشهای بعدی داده شد.

کلیدواژه ها:

Student ، School ، Attitude ، Parent- child relationship