بازآفرینی بافت های فرسوده شهری حومه اماکن مذهبی با رویکرد اجتماعی (نمونه موردی: بافت تاریخی شهر شیراز (آرامگاه شیخ روزبهان))

توسعه شهرنشینی و اسکان جمعیت زیاد در شهرها که غالبا مهاجران می باشند تاثیرات قابل توجهی بربافت های قدیمی و فرسوده برجای گذاشته که باعث تخریب و فرسودگی بافت های مذکور و درنتیجهمشکلات و محدودیت های بسیاری گردیده است...بازآفرینی شهری به دنبال حل مشکلات فرسودگیبافت های فرسوده شهری از طریق بهسازی به وسیله مشارکت های مردمی است و هدف ایجاد تفکر و عملجمعی است که کار مشارکتی در بازآفرینی شهری فراتر از اهداف نوسازی شهری عمل می کند. توجه بهبافت های فرسوده و قدیمی و رفع ناپایداری آنها، به موضوعی جدی و محوری تبدیل شده، به گونه ای کهسازمان های ذیربط را به تکاپوی ساماندهی و بازآفرینی بافت های مذکور سوق داده و لزوم مداخله در اینبافت ها را در دوره های مختلف زمانی مطرح نموده است. رویکردهای مرمت و بهسازی شهری در سیرتحول و تکامل خود از بازسازی، باز زنده سازی، نوسازی و توسعه مجدد به بازآفرینی و نوزایی شهریتکامل یافته و در این مسیر، گذاری را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحظات اجتماعی،اقتصادی، فرهنگی و هنری تجربه کرده اند.

کلیدواژه ها:

بافت ، فرسوده ، شهری ، رویکرد اجتماعی ، درب شیخ شیراز