رمزگشایی پیچیدگی رابطه پاداش، خلاقیت ، عملکرد: چه زمانی پاداش نظریه های رفتاری نتیجه معکوس می دهد؟

اکثر مطالعات در حوزه منابع انسانی ، پاداش را عاملی موثر بر عملکرد می دانند. در ابتدا با فرض عقلایی بودن انسان و تلاش او برای بیشینه ساختن منافعش ، افزایش پاداش عامل افزایش عملکرد تصور می شد اما با گذر زمان، مشاهدات زیادی بر خلاف این تصورات گزارش شد. خصوصا در پژوهش هایی که نیاز به بهرهگیری از توان شناختی بیشتر یا خلاقیت بالاتر برای حل مسئله دارد، رابطه پاداش-خلاقیت با تردیدهای جدی همراه می شود. اخیرا با افزایش مقبولیت نظریه های جدیدتر مانند عقلانیت محدود، چشم انداز و نظریه شناختی یافته هایی بسیار متفاوت از نظر شدت اثرگذاری پاداش بر عملکرد گزارش شد و حتی در موارد متعددی پاداش بیشتر منجر به کاهش خلاقیت شده است . با توجه به گسترش توجه استفاده از پرداخت های مبتنی بر عملکرد و همچنین نیاز روزافزون به خلاقیت بیشتر در انجام کارها، تاثیر پاداشها بر ثروت افراد، سازمانها و کشورها دارای اهمیت بسیار زیادی شده است . هدف این مقاله ، ابتدا شناسایی شرایط و عوامل موثر بر رابطه پاداش-خلاقیت از طریق بررسی ادبیات موجود و سپس اندازهگیری نحوه و شدت اثرگذاری عوامل شناسایی شده بر رابطه »پاداش-عملکرد خلاقانه « از طریق پرسشنامه است . این پژوهش می تواند نقشه راهی برای انجام پژوهش های بیشتر در این حوزه شود.

کلیدواژه ها:

پاداش ، خلاقیت ، عملکرد خلاقانه ، انتظار ، مطلوبیت مورد انتظار ، عقلانیت محدود