بازخوانی تاثیر حس دلبستگی به مکان بر هویت بخشی اقامتگاه های بومگردی جهت پایداری محیطی

امروزه کیفیت مقاصد گردشگری و بطور خاص اقامتگاه های بومگردی به یک مزیت رقابتی مهم تبدیل گشته است. بهبیان دیگر، اقامتگاه های بومگردی بیشترین و بالاترین مطلوبیت و تعلق به مکان را زمانی برای گردشگران میتوانند داشتهباشند که انتظارات آنان را برآورده سازند. این انتظارات در قالب ابعاد مختلف زیست محیطی، اجتماعی، کالبدی و هویتبنا معنا پیدا می کند. چنانچه هر یک از این عوامل در اقامتگاههای بومگردی کیفیت مطلوب را نداشته باشد، بر ادراک واحساس گردشگر از فضا و در نتیجه بر سطح رضایتمندی او از مقصد گردشگری تاثیر می گذارند. بر این اساس هدف اینپژوهش یافتن تاثیر حس دلبستگی به مکان بر هویت بخشیدن به اقامتگاه های بومگردی به جهت پایداری محیطیمیباشد. با توجه به موارد طرح شده و هدف پژوهش سوال اصلی این تحقیق اینگونه بیان میشود که تاثیر حسدلبستگی به مکان بر هویت بخشی اقامتگاه های بومگردی به جهت پایداری محیطی چگونه است؟ روش تحقیق در اینپژوهش به روش کیفی و مروری میباشد که از طریق مطالعات کتابخانهای و گردآوری پیشینه موجود در زمینه دلبستگیبه مکان و پایداری محیطی و عوامل موثر بر آنها و سپس تحلیل محتوا صورت می گیرد، بر اساس نتایج به دست آمده ازتحلیل مقالات نتایج این تحقیق حاکی از آنست که رابطه معناداری میان نقش اقامتگاه های بومی و ابعاد اقتصادی،اجتماعی- فرهنگی، کالبدی وجود دارد. بنابراین ایجاد اقامتگاه های بومگردی و شیوه های ساخت بومی سبب جذب طولانی مدت گردشگران و استفاده بیشتر از حضور گردشگر و ارتقای ابعاد اقتصادی، جتماعی- فرهنگی، زیست محیطی می گردد.

کلیدواژه ها:

حس تعلق به به مکان ، هویت مکان ، اقامتگاه های بومگردی ، اکوتوریسم ، پایداری محیطی