پیش بینی امید به زندگی بر مبنای کیفیت زندگی، حمایت اجتماعی ادراک شده و راهبردهای مقابله در بیماران مبتلا به سرطان

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر پیش بینی ارتباط امید به زندگی براساس کیفیت زندگی، حمایت اجتماعی ادراک شده و راهبردهای مقابله ای در بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی(ره) شهر تهران، در درمانگاه انستیتوکانسر و بخش های شیمی درمانی و سانترال بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر روش در دسته پژوهش های همبستگی بوده که جامعه آماری آن بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی(ره) و نمونه آماری ۱۳۲ بیمار مبتلا به سرطان بوده که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه امید به زندگی اسنایدر (۲۰۰۰)، پرسشنامه کیفیت اجتماعی(QLQ-۳۰)، پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده چندبعدی(MSPSS) و پرسشنامه راهبرد مقابله با شرایط پراسترس(CISS) و فرم مشخصات دموگرافیک محقق ساخته بود. برای آزمون فرضیه با توجه به نرمال بودن توزیع داده ها، از روش همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد از بین مولفه های حمایت اجتماعی ادراک شده، تنها مولفه ی خانواده (β=۰/۱۷۸, p<۰/۰۳) به صورت مثبت و معنادار، امید به زندگی را در بیماران مبتلا به سرطان پیش بینی می کند و از بین مولفه های راهبرد مقابله ای، راهبرد مقابله ای مسئله محور (β=۰/۲۰۷, p<۰/۰۲۴) به صورت مثبت و معنادار امید به زندگی را در بیماران مبتلا به سرطان پیش بینی می کند. همچنین از میان مولفه های کیفیت زندگی فقط مقیاس تابعی (β=۰/۲۹۴, p<۰/۰۲۴) به صورت منفی و معنادار امید به زندگی را در بیماران مبتلا به سرطان پیش بینی می کند. نتیجه گیری: توجه به عواملی مانند کیفیت زندگی، حمایت اجتماعی ادراک شده و راهبردهای مقابله ای بیماران مبتلا به سرطان می تواند موجب افزایش امید به زندگی شود.

کلیدواژه ها:

راهبردهای مقابله ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، کیفیت زندگی ، امید به زندگی ، بیمارمبتلا به سرطان