فراوانی انگل های روده ای در مبتلایان به بدخیمی در بخش انکولوژی بیمارستان سینا همدان

زمینه و هدف : عفونت های انگلی روده ای، همیشه از مهم ترین مشکلات بهداشتی در جوامع مختلف، حتی در کشورهای پیشرفته بوده اند. بیمارانی که تحت شیمی درمانی قرار می گیرند، احتمال افزایشی در کسب انگل های روده ای و همچنین افزایش شدت درجه ابتلا به این انگل ها را دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی انگل های روده ای در بیماران مبتلا به بدخیمی که برای شیمی درمانی در بخش انکولوژی بیمارستان سینا همدان بستری شده بودند، انجام شد.   روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی کلیه بیمارانی که با تشخیص بدخیمی در سال ۱۳۸۴ در بیمارستان سینا همدان بستری بود، انجام شد. داده های لازم شامل خصوصیات دموگرافیک، نوع بدخیمی و مدت زمان تشخیص بدخیمی از پرونده آنان استخراج و در پرسشنامه های از پیش طراحی شده ثبت گردید. از بیماران نمونه مدفوع تهیه شد و پس از انتقال سریع به آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. داده ها حاصله با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد.   یافته ها : از ۱۹۰ بیمار مورد بررسی، ۹۴ نفر (۵/۴۹ درصد) مرد و ۹۶ نفر (۵/۵۰ درصد) زن بودند. میانگین سنی بیماران مورد مطالعه ۷/۱۸±۵/۴۸ سال و در محدوده سنی ۱۲ تا ۸۸ سال بود. ۳۱ بیمار (۳/۱۶ درصد) مبتلا به یکی از انواع انگل های روده ای بودند. انگل های روده ای ایزوله شده به ترتیب شیوع عبارت بودند از: آسکاریس ۹/۴۱ درصد، ژیاردیا ۵/۳۵ درصد، اندولیماکس نانا ۲/۳ درصد، بلاستوسیستیس هومینیس ۲/۳ درصد و کریپتوسپوریدیوم ۲/۳ درصد. بیشترین ابتلا به بیماری های انگلی روده، در بیماران گروه سنی ۴۰ تا ۶۰سال دیده شد.   نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که میزان آلودگی به انگل های روده ای در بیماران مبتلا به بدخیمی تحت شیمی درمانی در مقایسه با شیوع آن در منطقه و جمعیت عمومی کمتر است که این امر می تواند به علت اثر داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی این بیماران باشد.

کلیدواژه ها:

Intestinal parasites ، Malignancy ، Opportunistic parasites ، انگل های روده ای ، بدخیمی ، انگل های فرصت طلب