مقایسه اثر ایمی پرامین، دسموپرسین و روش شرطی سازی در درمان شب ادراری کودکان

مقدمه و هدف: شب ادراری یا انورزی به خیس کردن کودک بعد از ۵ سالگی اطلاق می شود. در این مطالعه میزان موفقیت و عود سه روش ایمن پرامین، دسموپرسین و شرطی سازی در درمان انورزی بررسی شده است. مواد و روش ها: این تحقیق روی ۸۴ کودک در محدود سنی ۱۱-۷ ساله مبتلا به شب ادراری که از طریق غربالگری مدارس انتخاب شده بودند، انجام شد. بیماران به طور تصادفی به سه دسته تقسیم شدند و هر گروه تحت یک نوع درمان قرار گرفت. گروه اول: یک قرص ایمی پرامین ۲۵ میلی گرم هر شب به مدت یک ماه. گروه دوم: اسپری دسموپرسین ۲۰ میکروگرم داخل بینی هر شب به مدت یک ماه. گروه سوم: شب زنگ هر شب به مدت یک ماه. قطع شب ادراری به مدت ۲ هفته مداوم به عنوان جواب مثبت تلقی شد. یافته ها: تمامی بیماران از نظر معاینه فیزیکی، آزمایشات ادرار و قند خون طبیعی بودند. سونوگرافی کلیه ها و مثانه نیز در همه طبیعی بود. میانگین سنی ۸.۵ سال بود. از نظر جنسی ۷۷.۳ درصد پسر و ۲۲.۷ درصد دختر بودند. میزان موفقیت یک ماه پس از درمان به ترتیب در گروه های اول تا سوم ۷۱.۴ درصد، ۶۰ درصد و ۵۰ درصد بود. میزان عود ۶ ماه پس از قطع دارو به ترتیب در گروه های اول تا سوم ۱۰ درصد، ۵۵.۵ درصد و ۲۵ درصد بود. نتیجه گیری: با توجه به ارزان تر و در دسترس بودن ایمی پرامین هم چنان به عنوان روش درمانی مناسب پیشنهاد می گردد. با توجه به میزان عود بالای دسموپرسین این دارو برای درمان موقت توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Imipramine ، Desmopresine ، Conditional therapy ، Enuresis ، ایمی پرامین ، دسموپرسین ، شرطی سازی ، شب ادراری