مشرب شاعران سبک هندی

هر مکتب ادبی دارای یک ایدئولوژی غالب است که عموما در هیات نمادها یا اصطلاحات هرمونتیکی پربسامد متجلی می شود؛ دو اصطلاح تامل برانگیز «صلح کل» و «وسعت مشرب» که نمود بسیاری در شعر شاعران سبک هندی، چون صائب، بیدل، طالب، فیضی و عوفی و... دارد، از جمله چنین اصطلاحاتی است. بررسی نمودهای این دو اصطلاح پرتکرار، آگاهی های فراوانی در زمینه هستی شناسی این مکتب ادبی و از جمله تناظر آن با پلورالیسم دینی در اختیار می گذارد. این مقاله به معرفی و ارزیابی  هرمنوتیکی «صلح کل» و «وسعت مشرب» مطرح در شعر شاعران سبک هندی، در سه سطح ۱.خاستگاه اصلی این دو اصطلاح، علل پیدایش و اهداف آن؛ ۲.ریشه یابی آن در اندیشه ها و مکاتب فکری پیشین؛ ۳.تطبیق این دو اصطلاح با مکاتب فکری نوین و به طور اخص مکتب پلورالیسم می پردازد.

کلیدواژه ها:

Pluralism ، Religious Pluralism ، Solh-e-kol and Vosat-e-mashrab. ، صلح کل ، وسعت مشرب ، پلورالیسم دینی ، سبک هندی.